اصلاحات ماتیاس در دهه های پرتلاطم پس از مرگ او در سال 1490 دوام نیاورد. الیگارشی متشکل از نجیب زاده ها کنترل مجارستان را به دست آورد.آن‌ها که نمی‌خواستند یک پادشاه سنگین‌دست دیگر بخواهند، به پادشاهی ولادیسلاو دوم، پادشاه بوهمیا و پسر کازیمیر چهارم لهستان، دقیقاً به دلیل ضعف بدنام او، به سلطنت رسیدند: او به عنوان پادشاه دوبزه یا دوبزه شناخته می‌شد (به معنی "درست است" ) از عادت او به پذیرش بی چون و چرای هر عریضه و سندی که پیش روی او گذاشته می شد.ولادیسلاو دوم همچنین مالیات هایی را که از ارتش مزدور ماتیاس حمایت می کرد، لغو کرد.در نتیجه، درست زمانی که ترک ها مجارستان را تهدید می کردند، ارتش پادشاه متفرق شد.بزرگ‌ها همچنین دولت ماتیاس را منحل کردند و با اشراف کوچک‌تر دشمنی کردند.هنگامی که ولادیسلاو دوم در سال 1516 درگذشت، پسر ده ساله او لوئیس دوم پادشاه شد، اما شورای سلطنتی منصوب شده توسط دیت بر کشور حکومت کرد.مجارستان در یک وضعیت تقریباً هرج و مرج تحت حاکمیت بزرگان قرار داشت.وضع مالی پادشاه به هم ریخته بود.او برای تامین مخارج خانوارش وام گرفت، علیرغم اینکه مجموعاً حدود یک سوم درآمد ملی بود.با عدم پرداخت حقوق به مرزبانان، از بین رفتن قلعه ها، و ابتکارات برای افزایش مالیات ها برای تقویت نیروهای دفاعی، سیستم دفاعی کشور کاهش یافت.در اوت 1526، عثمانی‌ها به رهبری سلیمان در جنوب مجارستان ظاهر شدند و او نزدیک به 100000 سرباز ترک-اسلامی را به قلب مجارستان برد.ارتش مجارستان که حدود 26000 نفر می‌شد، در موهاچ با ترک‌ها دیدار کرد.اگرچه نیروهای مجارستانی به خوبی مجهز و آموزش دیده بودند، اما فاقد یک رهبر نظامی خوب بودند، در حالی که نیروهای کمکی از کرواسی و ترانسیلوانیا به موقع نرسیدند.آنها به طور کامل شکست خوردند، با بیش از 20000 کشته در میدان، در حالی که خود لوئیز زمانی که از اسبش در باتلاق افتاد جان خود را از دست داد.پس از مرگ لویی، جناح های رقیب اشراف مجارستانی به طور همزمان دو پادشاه به نام های جان زاپلیا و فردیناند هابسبورگ را انتخاب کردند.ترک ها از این فرصت استفاده کردند و شهر بودا را فتح کردند و سپس کشور را در سال 1541 تقسیم کردند.