تمیستوکلس سیاستمدار، با پایگاه قدرتی استوار در میان فقرا، خلاء برجای مانده از مرگ میلتیادس را پر کرد و در دهه بعد به بانفوذترین سیاستمدار آتن تبدیل شد.در این دوره، تمیستوکلس به حمایت از گسترش قدرت دریایی آتن ادامه داد.آتنی ها در تمام این دوره آگاه بودند که علاقه ایرانیان به یونان پایان نیافته است و سیاست های دریایی تمیستوکلس را می توان در پرتو تهدید بالقوه ایران دید.آریستیدیس، رقیب بزرگ تمیستوکلس و قهرمان زئوگیت ها («طبقه هوپلیت بالا») به شدت با چنین سیاستی مخالفت کرد.در سال 483 قبل از میلاد، درز وسیعی از نقره در معادن آتن در لوریوم پیدا شد.تمیستوکلس پیشنهاد کرد که نقره باید برای ساخت ناوگان جدیدی از سه گانه استفاده شود، ظاهراً برای کمک به یک جنگ طولانی مدت با Aegina.پلوتارک پیشنهاد می‌کند که تمیستوکلس عمداً از ذکر ایران پرهیز می‌کرد، زیرا معتقد بود که آتنی‌ها نمی‌توانستند آن را تهدید کنند، اما هدف ناوگان مقابله با ایران بود.فاین نشان می‌دهد که بسیاری از آتنی‌ها باید اعتراف کرده باشند که چنین ناوگانی برای مقاومت در برابر ایرانی‌ها، که آمادگی‌هایشان برای لشکرکشی آینده مشخص بود، لازم است.با وجود مخالفت شدید آریستیدس، حرکت تمیستوکلس به راحتی تصویب شد.عبور آن احتمالاً به دلیل تمایل بسیاری از آتنیان فقیرتر برای اشتغال با حقوق به عنوان قایقران در ناوگان بود.از منابع باستانی مشخص نیست که آیا 100 یا 200 کشتی در ابتدا مجوز داشتند.هم فاین و هم هلند پیشنهاد می‌کنند که در ابتدا 100 کشتی مجاز بودند و رأی دوم این تعداد را به سطوحی که در طول تهاجم دوم مشاهده شد افزایش داد.آریستیدس به مخالفت با سیاست تمیستوکلس و تنش بین دو اردوگاه که در زمستان ساخته شد ادامه داد، بنابراین طرد شدن سال 482 قبل از میلاد به رقابتی مستقیم بین تمیستوکلس و آریستیدیس تبدیل شد.در آنچه که هالند در اصل اولین رفراندوم جهان توصیف می کند، آریستیدس طرد شد و سیاست های تمیستوکلس تأیید شد.در واقع، آتنی ها با آگاهی از تدارکات ایرانیان برای تهاجم آینده، به ساخت کشتی های بیشتر از کشتی هایی که تمیستوکلس خواسته بود، رأی دادند.به این ترتیب، تمیستوکلس در جریان تدارک حمله ایرانیان، سیاستمدار برجسته آتن شده بود.