Mycale از بسیاری جهات آغاز مرحله جدیدی در درگیری بود که در آن یونانی ها علیه ایرانیان حمله کردند.نتیجه فوری پیروزی در Mycale، شورش دوم در میان شهرهای یونانی آسیای صغیر بود.سامی ها و میلزی ها به طور فعال علیه ایرانی ها در مایکاله جنگیده بودند، بنابراین آشکارا شورش خود را اعلام کردند و شهرهای دیگر نیز از آنها الگو گرفتند.اندکی پس از Mycale، ناوگان متفقین برای شکستن پل های پانتون به هلسپونت رفتند، اما متوجه شدند که این کار قبلا انجام شده است.پلوپونزی ها به خانه رفتند، اما آتنی ها برای حمله به خرسونسوس که هنوز در دست ایرانی ها بود، باقی ماندند.پارس‌ها و متحدانشان سستوس، قوی‌ترین شهر منطقه را ساختند.در میان آنها یکی از اوبازوس های کاردیا بود که کابل ها و سایر تجهیزات پل های پانتون را با خود داشت.والی ایرانی، آرتایکتس، برای محاصره آماده نشده بود، زیرا باور نداشت که متفقین حمله کنند.بنابراین آتنی ها توانستند اطراف سستوس را محاصره کنند.این محاصره چندین ماه به طول انجامید و باعث نارضایتی نیروهای آتن شد، اما در نهایت، وقتی آذوقه در شهر تمام شد، ایرانیان شبانه از کمترین محافظت شده شهر گریختند.به این ترتیب آتنی ها توانستند روز بعد شهر را تصرف کنند.بیشتر سربازان آتن بلافاصله برای تعقیب ایرانیان اعزام شدند.حزب Oeobazus توسط یک قبیله تراکیا اسیر شد و Oeobazus برای خدای Plistorus قربانی شد.آتنیان سرانجام آرتایکتس را گرفتند و تعدادی از ایرانیان را با او کشتند اما بیشتر آنها از جمله آرتایکتس را به اسارت گرفتند.ارتایکتس به درخواست مردم الائوس مصلوب شد، شهری که ارتایکتس در زمان فرمانداری کرسونسوس غارت کرده بود.آتنی‌ها که منطقه را آرام کردند، سپس به آتن بازگشتند و کابل‌های پل‌های پانتون را به عنوان غنائم با خود بردند.