به گفته دیودوروس، تنها منبع دقیق این لشکرکشی، نیروی امدادی ایرانی در نزدیکی رود نیل اردو زده بود.اگرچه هرودوت این دوره را در تاریخ خود پوشش نمی دهد، اما به عنوان یک نکته اشاره می کند که "جمجمه آن ایرانیان را نیز در پاپرمیس دید که همراه با هخامنش پسر داریوش توسط ایناروس لیبی کشته شدند".این تاییدیه ای است که این نبرد واقعی بوده است، و نامی برای آن ارائه می دهد، که دیودوروس ندارد.به نظر می رسد پاپرمیس (یا پامپرمیس) شهری در دلتای نیل و مرکز فرقه معادلمصری آرس/مریخ بوده است.دیودوروس به ما می گوید که به محض ورود آتنی ها، آنها و مصریان نبرد را از سوی ایرانیان پذیرفتند.در ابتدا تعداد برتر ایرانیان به آنها برتری داد، اما سرانجام آتنی ها خط پارس را شکستند و در نتیجه ارتش ایرانی شکست خورد و گریخت.با این حال، بخشی از ارتش ایران به قلعه ممفیس (که «قلعه سفید» نامیده می‌شود) پناه بردند و نتوانستند آنها را بیرون کنند.روایت نسبتاً فشرده توسیدید از این رویدادها این است: "و خود را بر رودخانه و دو سوم ممفیس مسلط ساختند، خود را خطاب به حمله یک سوم باقیمانده که قلعه سفید نام دارد".