اسلاوها، با منشأ هند و اروپایی، برای اولین بار در منابع مکتوب برای سکونت در سرزمین های شمال دانوب در قرن پنجم پس از میلاد ذکر شده اند، اما اکثر مورخان توافق دارند که آنها زودتر وارد شده بودند.هجوم اسلاوها به بالکان در نیمه دوم سلطنت ژوستینیانوس اول افزایش یافت و در حالی که این حملات در ابتدا غارتگری بود، اسکان در مقیاس بزرگ در دهه های 570 و 580 آغاز شد.بیزانسی ها که در جنگ های تلخ با امپراتوری ساسانی ایران در شرق مصرف می شدند، منابع کمی برای مقابله با اسلاوها داشتند.اسلاوها به تعداد زیادی آمدند و فقدان سازماندهی سیاسی، متوقف کردن آنها را بسیار دشوار کرد، زیرا هیچ رهبر سیاسی وجود نداشت که در جنگ شکست بخورد و در نتیجه مجبور به عقب نشینی آنها شود.