بنجامین فرانکلین

فرانکلین در 17 ژانویه 1706 در خیابان میلک در بوستون، ماساچوست به دنیا آمد و در خانه ملاقات قدیمی جنوب غسل تعمید یافت.فرانکلین در کودکی که در کنار رودخانه چارلز بزرگ می‌شد، به یاد می‌آورد که او «به طور کلی رهبر پسران بود».

فرانکلین در 12 سالگی شاگرد برادرش جیمز شد که چاپگر بود و او حرفه چاپ را به او آموخت.ریش سیاه دزد دریایی دستگیر شد.فرانکلین به همین مناسبت تصنیف می نویسد.

هنگامی که بنجامین 15 ساله بود، جیمز The New-England Courant را تأسیس کرد که یکی از اولین روزنامه های آمریکایی بود.هنگامی که از فرصت نوشتن نامه ای به روزنامه برای انتشار محروم شد، فرانکلین نام مستعار "سکوت دوگود"، یک بیوه میانسال را برای خود انتخاب کرد.نامه های خانم دوگود منتشر شد و موضوع گفتگو در شهر شد.نه جیمز و نه خوانندگان کورانت از این نیرنگ آگاه نبودند و جیمز از بنجامین ناراضی بود وقتی متوجه شد که خبرنگار محبوب برادر کوچکترش است.فرانکلین از دوران کودکی مدافع آزادی بیان بود.هنگامی که برادرش در سال 1722 به دلیل انتشار مطالبی که برای فرماندار ناخوشایند بود به مدت سه هفته زندانی شد، فرانکلین جوان روزنامه را به دست گرفت و از خانم دوگود (به نقل از نامه های کاتو) اعلام کرد: "بدون آزادی فکر، چیزی به نام خرد و خرد وجود ندارد. چیزی به نام آزادی عمومی بدون آزادی بیان وجود ندارد."فرانکلین بدون اجازه برادرش شاگردی خود را ترک کرد و با این کار فراری شد.

فرانکلین در 17 سالگی به فیلادلفیا فرار کرد و به دنبال شروعی جدید در شهری جدید بود.وقتی برای اولین بار وارد شد، در چندین چاپخانه در اطراف شهر کار کرد، اما از چشم اندازهای فوری راضی نبود.پس از چند ماه، در حالی که در یک چاپخانه کار می کرد، فرماندار پنسیلوانیا، سر ویلیام کیت، او را متقاعد کرد که به لندن برود، ظاهراً برای به دست آوردن تجهیزات لازم برای تأسیس روزنامه دیگری در فیلادلفیا.

فرانکلین در 17 سالگی از دبورا رید 15 ساله که در خانه رید بود خواستگاری کرد.در آن زمان، مادر دبورا از اجازه دادن به دختر خردسالش برای ازدواج با فرانکلین، که به درخواست فرماندار کیث در راه لندن بود و همچنین به دلیل بی ثباتی مالی او، محتاط بود.شوهر خودش به تازگی فوت کرده بود و او درخواست فرانکلین را برای ازدواج با دخترش رد کرد.

اعتبار نامه های کیت برای او هرگز محقق نشد و فرانکلین در لندن سرگردان شد.فرانکلین در لندن ماند و در آنجا برای ساموئل پالمر به عنوان حروفچین در یک چاپخانه در جایی که اکنون کلیسای سنت بارتولمه بزرگ در منطقه اسمیتفیلد لندن نامیده می شود، کار کرد.زمانی که فرانکلین در لندن بود، دبورا با مردی به نام جان راجرز ازدواج کرد.ثابت شد که این یک تصمیم تاسف بار است.راجرز مدت کوتاهی از بدهی‌ها و پیگرد قانونی خود اجتناب کرد و با جهیزیه خود به باربادوس گریخت و او را پشت سر گذاشت.سرنوشت راجرز ناشناخته بود و به دلیل قوانین دوهمسری، دبورا آزاد نبود که دوباره ازدواج کند.

در سال 1727، در سن 21 سالگی، فرانکلین گروه Junto را تشکیل داد، گروهی از "صنعتگران و بازرگانان مشتاق همفکر که امیدوار بودند خود را در حالی که جامعه خود را بهبود می بخشند، بهبود بخشند."جونتو یک گروه بحث برای مسائل روز بود.متعاقباً باعث ایجاد بسیاری از سازمان‌ها در فیلادلفیا شد.جونتو از قهوه خانه های انگلیسی که فرانکلین آنها را به خوبی می شناخت و به مرکز گسترش اندیشه های روشنگری در بریتانیا تبدیل شده بود، الگوبرداری شد.خواندن یک سرگرمی عالی برای جونتوها بود، اما کتاب ها کمیاب و گران بودند.فرانکلین ایده یک کتابخانه اشتراکی را در سر داشت که بودجه اعضا را برای خرید کتاب برای خواندن همه جمع آوری می کرد.این تولد شرکت کتابخانه فیلادلفیا بود: اساسنامه آن توسط او در سال 1731 تنظیم شد. در سال 1732، او اولین کتابدار آمریکایی، لوئیس تیموتی را استخدام کرد.شرکت کتابخانه اکنون یک کتابخانه علمی و تحقیقاتی بزرگ است.

پس از مرگ دنهام، فرانکلین به تجارت قبلی خود بازگشت.در سال 1728، او چاپخانه ای را با مشارکت هیو مردیت راه اندازی کرد.سال بعد او ناشر روزنامه ای به نام پنسیلوانیا گازت شد.روزنامه به فرانکلین انجمنی برای تحریک در مورد انواع اصلاحات و ابتکارات محلی از طریق مقالات و مشاهدات چاپی داد.با گذشت زمان، تفسیر او و پرورش ماهرانه وجهه مثبت او به عنوان یک جوان کوشا و روشنفکر، احترام اجتماعی زیادی برای او به همراه داشت.اما حتی پس از اینکه به عنوان یک دانشمند و سیاستمدار به شهرت رسید، معمولا نامه های خود را با بی تکلف «بی» امضا می کرد.فرانکلین، چاپگر.

فرانکلین در لژ محلی ماسونی راه اندازی شد.او در سال 1734 به یک استاد بزرگ تبدیل شد، که نشان دهنده رشد سریع او در پنسیلوانیا است.در همان سال، او اولین کتاب ماسونی را در قاره آمریکا ویرایش و منتشر کرد، که تجدید چاپی از قوانین اساسی فراماسون‌های جیمز اندرسون بود.او از سال 1735 تا 1738 منشی لژ سنت جان در فیلادلفیا بود. فرانکلین تا پایان عمر یک فراماسون باقی ماند.

فرانکلین در 1 سپتامبر 1730 با دبورا رید یک ازدواج معمولی برقرار کرد. آنها پسر کوچک نامشروع او را که اخیراً به رسمیت شناخته شده بود، گرفتند و او را در خانواده خود بزرگ کردند.آنها با هم دو فرزند داشتند.پسر آنها فرانسیس فولگر فرانکلین در اکتبر 1732 به دنیا آمد و در سال 1736 بر اثر آبله درگذشت. دختر آنها سارا "سالی" فرانکلین در سال 1743 به دنیا آمد و در نهایت با ریچارد باچه ازدواج کرد.

در سال 1733، فرانکلین شروع به انتشار سالنامه مشهور پور ریچارد فقیر (با محتوای اصلی و قرض گرفته شده) با نام مستعار ریچارد ساندرز کرد، که بیشتر شهرت او بر اساس آن است.او اغلب با نام مستعار می نوشت.او سبک متمایز و مشخصی را ایجاد کرده بود که ساده، عملگرا بود و لحنی حیله گر و نرم اما خود را تحقیرآمیز با جملات اعلامی داشت.اگرچه پنهان نبود که او نویسنده است، شخصیت ریچارد ساندرز او بارها آن را انکار کرد."ضرب المثل های ریچارد بیچاره"، ضرب المثل های این سالنامه، مانند "یک پنی پس انداز شده دو پنی عزیز است" (اغلب به اشتباه به عنوان "یک پنی پس انداز یک پنی به دست آمده است") و "ماهی و بازدیدکنندگان در سه روز بوی بد می دهند"، همچنان نقل قول های رایج در دنیای مدرنخرد در جامعه عامیانه به معنای توانایی ارائه یک ضرب المثل مناسب برای هر مناسبتی بود و خوانندگان او به خوبی آماده شدند.او حدود ده هزار نسخه در سال فروخت - این یک موسسه شد.در سال 1741، فرانکلین شروع به انتشار مجله عمومی و تواریخ تاریخی برای تمام مزارع بریتانیا در آمریکا کرد.او از نشان هرالدیک شاهزاده ولز به عنوان تصویر روی جلد استفاده کرد.

اجاق گاز فرانکلین یک شومینه با روکش فلزی است که به نام بنجامین فرانکلین، که آن را در سال 1742 اختراع کرد، نامگذاری شده است. این اجاق گاز دارای یک حفره توخالی در قسمت عقب (برای انتقال گرمای بیشتر از آتش به هوای اتاق) بود و به یک "سیفون معکوس" متکی بود. دود داغ آتش را در اطراف بافل بکشید.در نظر گرفته شده بود که گرمای بیشتر و دود کمتری نسبت به یک شومینه روباز معمولی تولید کند، اما تا زمانی که توسط دیوید ریتن هاوس بهبود یافت، فروش کمی داشت.همچنین به عنوان "اجاق در گردش" یا "شومینه پنسیلوانیا" شناخته می شود.

فرانکلین پیشنهادی برای آزمایشی منتشر کرد تا با پرواز بادبادک در طوفان ثابت کند که صاعقه الکتریسیته است.در 10 می 1752، توماس فرانسوا دالیبار فرانسوی آزمایش فرانکلین را با استفاده از یک میله آهنی 12 متری به جای بادبادک انجام داد و او جرقه های الکتریکی را از ابر استخراج کرد.در 15 ژوئن 1752، فرانکلین احتمالاً آزمایش بادبادک معروف خود را در فیلادلفیا انجام داده است و با موفقیت جرقه هایی را از ابر استخراج می کند.او این آزمایش را در روزنامه‌اش، پنسیلوانیا گازت، در 19 اکتبر 1752 شرح داد، بدون اینکه اشاره کند که خودش آن را انجام داده است.این گزارش در 21 دسامبر برای انجمن سلطنتی خوانده شد و به همین ترتیب در معاملات فلسفی چاپ شد.جوزف پریستلی در سال 1767 تاریخچه و وضعیت کنونی الکتریسیته خود گزارشی با جزئیات بیشتر منتشر کرد.فرانکلین مراقب بود که روی عایق بایستد و زیر سقف خشک بماند تا از خطر برق گرفتگی جلوگیری کند.دیگران، مانند گئورگ ویلهلم ریچمن در روسیه، در ماه‌های بلافاصله پس از آزمایش او در انجام آزمایش‌های رعد و برق در واقع دچار برق گرفتگی شدند.آزمایشات الکتریکی فرانکلین منجر به اختراع صاعقه گیر او شد.او گفت که هادی هایی با نقطه تیز به جای صاف می توانند بی صدا و در فاصله بسیار بیشتری تخلیه شوند.او حدس زد که این می تواند با اتصال «میله های آهنی عمودی، تیز به عنوان سوزن و طلا برای جلوگیری از زنگ زدن، و از پای آن میله ها سیمی از بیرون ساختمان به داخل زمین، از ساختمان ها در برابر صاعقه محافظت کند. آیا این میله‌های نوک تیز احتمالاً آتش الکتریکی را بی‌صدا از ابر بیرون می‌کشند، قبل از اینکه به اندازه‌ای نزدیک شود که ضربه بزند، و در نتیجه ما را از آن ناگهانی‌ترین و وحشتناک‌ترین شرارت ایمن نمی‌کند!»پس از یک سری آزمایشات در خانه خود فرانکلین، میله های صاعقه بر روی آکادمی فیلادلفیا (بعدها دانشگاه پنسیلوانیا) و خانه ایالتی پنسیلوانیا (بعدها تالار استقلال) در سال 1752 نصب شد.

فرانکلین و ناشر ویلیام هانتر به عنوان معاون رئیس پست آمریکای شمالی بریتانیا انتخاب شدند و اولین کسانی بودند که این دفتر را داشتند.(به دلایل سیاسی، قرارهای مشترک در آن زمان استاندارد بود.) او مسئول مستعمرات بریتانیا از شمال و شرق پنسیلوانیا تا جزیره نیوفاندلند بود.در 23 آوریل 1754، یک دفتر پست برای پست های محلی و خروجی در هالیفاکس، نوا اسکوشیا، توسط بنجامین لی، یک ایستگاه پست محلی تأسیس شده بود، اما سرویس دهی نامنظم بود.فرانکلین در 9 دسامبر 1755 اولین اداره پستی را برای ارائه نامه های معمولی و ماهانه در هالیفاکس افتتاح کرد. در عین حال، هانتر مدیر پست در ویلیامزبورگ، ویرجینیا شد و بر مناطق جنوب آناپولیس، مریلند نظارت داشت.فرانکلین سیستم حسابداری سرویس را دوباره سازماندهی کرد و سرعت تحویل را بین فیلادلفیا، نیویورک و بوستون بهبود بخشید.در سال 1761، کارایی منجر به اولین سود برای اداره پست استعماری شد.

در زمان تأسیس آمریکا، حدود نیم میلیون برده در ایالات متحده وجود داشت، عمدتاً در پنج ایالت جنوبی که 40٪ از جمعیت را تشکیل می دادند.بسیاری از بنیانگذاران برجسته آمریکایی - به ویژه توماس جفرسون، جورج واشنگتن ، و جیمز مدیسون - برده داشتند، اما بسیاری دیگر چنین نداشتند.بنجامین فرانکلین فکر می‌کرد که برده‌داری «تحقیر فجیع طبیعت انسان» و «منبع شرارت‌های جدی» است.او و بنجامین راش انجمن پنسیلوانیا را برای ترویج لغو بردگی در سال 1774 تأسیس کردند. در سال 1790، کویکرها از نیویورک و پنسیلوانیا درخواست خود را برای لغو بردگی به کنگره ارائه کردند.استدلال آنها علیه برده داری توسط انجمن لغو پنسیلوانیا حمایت می شد.فرانکلین در سال‌های پایانی زندگی خود، در حالی که کنگره مجبور به پرداختن به موضوع برده‌داری شد، مقالات متعددی نوشت که بر اهمیت لغو برده‌داری و ادغام آمریکایی‌های آفریقایی تبار در جامعه آمریکا تأکید می‌کرد.این نوشته ها عبارت بودند از:خطابی به عموم (1789)طرحی برای بهبود وضعیت سیاهان آزاد (1789)سیدی محمت ابراهیم در مورد تجارت برده (1790)

در زمان ورود فرانکلین به فیلادلفیا در 5 مه 1775، پس از دومین ماموریت خود به بریتانیا، انقلاب آمریکا آغاز شده بود - با درگیری هایی بین مستعمرات و بریتانیا در لکسینگتون و کنکورد .شبه نظامیان نیوانگلند ارتش اصلی بریتانیا را مجبور کرده بودند که در بوستون باقی بمانند.مجمع پنسیلوانیا به اتفاق آرا فرانکلین را به عنوان نماینده خود در دومین کنگره قاره ای انتخاب کرد.در ژوئن 1776، او به عضویت کمیته پنج نفری منصوب شد که پیش نویس اعلامیه استقلال را تهیه کرد.اگرچه او به طور موقت به دلیل نقرس از کار افتاده بود و قادر به شرکت در بیشتر جلسات کمیته نبود، چندین تغییر «کوچک اما مهم» در پیش نویس ارسال شده توسط توماس جفرسون به او اعمال کرد.در هنگام امضا، نقل شده است که او به نظر جان هنکوک که گفته بود همه آنها باید با هم آویزان شوند، پاسخ داد: "بله، در واقع باید همه با هم آویزان شویم، یا مطمئناً همه ما جداگانه آویزان خواهیم شد."

در دسامبر 1776، فرانکلین به عنوان کمیسر ایالات متحده به فرانسه اعزام شد.او نوه 16 ساله خود، ویلیام تمپل فرانکلین را به عنوان منشی با خود برد.آن‌ها در خانه‌ای در حومه پاریس زندگی می‌کردند که توسط ژاک-دوناتین لو ری دو شومون اهدا شده بود که از ایالات متحده حمایت می‌کرد.فرانکلین تا سال 1785 در فرانسه ماند. او امور کشورش را در قبال ملت فرانسه با موفقیت بزرگ انجام داد، که شامل ایجاد یک اتحاد نظامی مهم در سال 1778 و امضای معاهده پاریس در سال 1783 بود.

اتحاد فرانسه-آمریکایی اتحاد سال 1778 بین پادشاهی فرانسه و ایالات متحده در طول جنگ انقلابی آمریکا بود.در معاهده اتحاد 1778 رسمیت یافت، این یک پیمان نظامی بود که در آن فرانسوی ها تدارکات زیادی را برای آمریکایی ها فراهم کردند.هلند واسپانیا بعداً به عنوان متحدان فرانسه پیوستند.بریتانیا هیچ متحد اروپایی نداشت.اتحاد فرانسه زمانی امکان‌پذیر شد که آمریکایی‌ها ارتش تهاجم بریتانیا را در ساراتوگا در اکتبر 1777 دستگیر کردند، که نشان‌دهنده قابل‌قبول بودن آرمان آمریکایی بود.

معاهده پاریس که درپاریس توسط نمایندگان جورج سوم پادشاه بریتانیا و نمایندگان ایالات متحده آمریکا در 3 سپتامبر 1783 امضا شد، رسماً به جنگ انقلابی آمریکا و وضعیت کلی درگیری بین دو کشور پایان داد.این معاهده مرزهای بین امپراتوری بریتانیا در آمریکای شمالی و ایالات متحده آمریکا را بر اساس خطوط «بسیار سخاوتمندانه» نسبت به دومی تعیین کرد.جزئیات شامل حقوق ماهیگیری و بازگرداندن اموال و اسیران جنگی بود.این معاهده و پیمان‌های صلح جداگانه بین بریتانیای کبیر و کشورهایی که از آرمان آمریکا حمایت کردند - فرانسه، اسپانیا و جمهوری هلند - در مجموع به عنوان صلح پاریس شناخته می‌شوند.تنها ماده 1 این معاهده که وجود ایالات متحده را به عنوان یک کشور آزاد، مستقل و مستقل به رسمیت می شناسد، به قوت خود باقی است.

زمانی که فرانکلین در سال 1785 به خانه بازگشت، پس از جورج واشنگتن به عنوان قهرمان استقلال آمریکا جایگاهی را به خود اختصاص داد.او با کمبود غیرقابل توضیح 100000 پوندی در بودجه کنگره از فرانسه بازگشت.در پاسخ به سوال یکی از اعضای کنگره در این باره، فرانکلین، به نقل از کتاب مقدس، به طعنه گفت: "گاو را که دانه های ارباب خود را زیر پا می کند، پوز نزنید."وجوه از دست رفته دیگر هرگز در کنگره ذکر نشد.لو ری او را با پرتره ای که توسط جوزف دوپلسیس طراحی شده بود، تجلیل کرد، که اکنون در گالری ملی پرتره موسسه اسمیتسونیان در واشنگتن، دی سی آویزان است.او در نهایت رئیس انجمن لغو پنسیلوانیا شد.

امضای قانون اساسی ایالات متحده در 17 سپتامبر 1787 در تالار استقلال در فیلادلفیا، پنسیلوانیا، زمانی که 39 نماینده کنوانسیون قانون اساسی، به نمایندگی از 12 ایالت (همه به جز رود آیلند که از اعزام نمایندگان خودداری کرد)، قانون اساسی ایجاد شده را تأیید کردند. در طول کنوانسیون چهار ماههزبان تایید پایانی که توسط Gouverneur Morris طراحی شد و توسط بنجامین فرانکلین به کنوانسیون ارائه شد، عمدا مبهم بود به امید جلب آرای نمایندگان مخالف.جاناتان دیتون، 26 ساله، جوان ترین کسی بود که قانون اساسی را امضا کرد، در حالی که بنجامین فرانکلین، 81 ساله، مسن ترین بود.

فرانکلین در طول میانسالی و سال‌های بعد از چاقی رنج می‌برد که منجر به مشکلات سلامتی متعدد، به‌ویژه نقرس شد که با افزایش سن بدتر شد.بنجامین فرانکلین در 17 آوریل 1790 بر اثر حمله پلوریت در خانه خود در فیلادلفیا درگذشت. او در زمان مرگ 84 ساله بود.آخرین سخنان او این بود که "یک مرد در حال مرگ هیچ کاری آسان نمی تواند انجام دهد" به دخترش پس از اینکه دخترش به او پیشنهاد داد در رختخواب تغییر وضعیت دهد و به پهلو بخوابد تا بتواند راحت تر نفس بکشد، بود.حدود 20000 نفر در مراسم تشییع جنازه او شرکت کردند.او در محل دفن کلیسای مسیح در فیلادلفیا به خاک سپرده شد.پس از اطلاع از مرگ او، مجلس قانون اساسی در فرانسه انقلابی به مدت سه روز در حالت ماتم قرار گرفت و مراسم یادبودی به افتخار فرانکلین در سراسر کشور برگزار شد.