با وجود تسلیم شدن اشراف انگلیسی، مقاومت برای چندین سال ادامه یافت.شورش هایی در اکستر در اواخر سال 1067، تهاجم پسران هارولد در اواسط سال 1068 و شورش در نورثومبریا در سال 1068 رخ داد. در سال 1069 ویلیام با مشکلات بیشتری از سوی شورشیان نورثومبرین، ناوگان مهاجم دانمارکی، و شورش در جنوب و غرب مواجه شد. انگلستان.او بی‌رحمانه خیزش‌های مختلف را سرکوب کرد، که در اواخر سال 1069 و اوایل سال 1070 که بخش‌هایی از شمال انگلستان را ویران کرد، به اوج خود رسید.شورش دیگری در سال 1070 توسط Hereward the Wake نیز توسط پادشاه در Ely شکست خورد.یافته های کلیدی:در طول 88 سال بعد، چهار فرمانروای نورمن بر این پادشاهی تسلط یافتند و بر آن حکومت کردند و چشم‌انداز اجتماعی، سیاسی و فیزیکی انگلستان را عمیقاً تغییر دادند.فتح نورمن ها به ویژه برای نخبگان آنگلوساکسون زیان آور بود.در نتیجه فتح نورمن ها، قلعه ها وارد شدند. قبل از سال 1066، انگلستان حدود شش قلعه داشت.تا زمانی که ویلیام درگذشت، صدها نفر به آن اضافه شدند.نورمن ها نیز تصورات مختلفی در مورد معماری داشتند.آنها اکثر صومعه ها و کلیساهای جامع آنگلوساکسون را تخریب کردند و سازه های عظیم جدید رومی را جایگزین آنها کردند.آنها حتی نظرات مخالفی در مورد وجود انسان داشتند.در طی یک یا دو نسل پس از فتح، 15 تا 20 درصد از جامعه انگلیس که به عنوان برده نگه داشته شده بودند، آزاد شدند.