شکست عملیات شارکوی-بولایر و استقرار ارتش دوم صربستان با توپخانه محاصره سنگین که بسیار مورد نیاز بود، سرنوشت آدریانوپل را رقم زد.در 11 مارس، پس از بمباران دو هفته ای، که بسیاری از بناهای مستحکم اطراف شهر را ویران کرد، حمله نهایی آغاز شد و نیروهای اتحادیه از برتری کوبنده بر پادگان عثمانی برخوردار شدند.ارتش دوم بلغارستان با 106425 نفر و دو لشکر صرب با 47275 نفر شهر را فتح کرد و بلغارها 8093 نفر و صربها 1462 تلفات دادند.^[61] تلفات عثمانی در کل لشکرکشی آدریانوپل به 23000 نفر رسید.^[62] تعداد زندانیان کمتر مشخص است.امپراتوری عثمانی جنگ را با 61250 مرد در قلعه آغاز کرد.^[63] ریچارد هال اشاره کرد که 60000 مرد اسیر شدند.با افزودن به 33000 کشته، "تاریخچه جدید ستاد کل ترکیه" اشاره می کند که 28500 نفر از اسارت جان سالم به در بردند ^[64] و 10000 مرد ^[63] احتمالاً اسیر شدند (شامل تعداد نامشخص مجروحان).تلفات بلغارستان برای کل مبارزات آدریانوپل به 7682 رسید.^[65] این آخرین نبرد تعیین‌کننده‌ای بود که برای پایان سریع جنگ ضروری بود ^[66] حتی اگر گمان می‌رود که قلعه در نهایت به دلیل گرسنگی سقوط می‌کرد.مهمترین نتیجه این بود که فرماندهی عثمانی تمام امید خود را برای به دست آوردن مجدد ابتکار عمل از دست داده بود و این امر باعث شد که هر جنگی بیهوده باشد.^[67]این نبرد نتایج مهم و کلیدی در روابط صربستان و بلغارستان داشت و چند ماه بعد بذر رویارویی دو کشور را کاشت.سانسور بلغاری به شدت هرگونه اشاره به مشارکت صرب ها در عملیات را در تلگراف های خبرنگاران خارجی قطع کرد.بنابراین افکار عمومی در صوفیه نتوانست خدمات مهم صربستان در نبرد را درک کند.بر این اساس، صرب‌ها ادعا کردند که نیروهایشان از هنگ 20 کسانی بودند که فرمانده عثمانی شهر را به اسارت گرفتند و سرهنگ گاوریلوویچ فرمانده متفقینی بود که تسلیم رسمی پادگان شکری را پذیرفته بود، بیانیه‌ای که بلغارها با آن مخالفت کردند.صرب‌ها رسماً اعتراض کردند و خاطرنشان کردند که اگرچه سربازان خود را برای پیروزی در سرزمین بلغارستان به آدریانوپل فرستاده‌اند، ^[68] بلغارها هرگز به بند قرارداد مبنی بر اعزام بلغارستان عمل نکرده‌اند. 100000 مرد برای کمک به صرب ها در جبهه واردار.اصطکاک چند هفته بعد، زمانی که نمایندگان بلغارستان در لندن صریحاً به صرب‌ها هشدار دادند که نباید انتظار حمایت بلغارستان برای ادعاهای خود در دریای آدریاتیک داشته باشند، تشدید شد.صرب‌ها با عصبانیت پاسخ دادند که بر اساس خط توسعه کریوا پالانکا-آدریاتیک، خروج آشکار از توافقنامه تفاهم متقابل قبل از جنگ باشد، اما بلغارها اصرار داشتند که از نظر آنها، بخش واردار مقدونی از قرارداد فعال باقی مانده و صرب‌ها همانطور که توافق شده بود همچنان موظف به تسلیم منطقه بودند.^[68] صربها با متهم کردن بلغارها به حداکثر گرایی پاسخ دادند و خاطرنشان کردند که اگر آنها هم شمال آلبانی و هم واردار مقدونیه را از دست می دادند، شرکت آنها در جنگ مشترک عملاً بیهوده بود.این تنش به زودی در یک رشته حوادث خصمانه بین هر دو ارتش در خط مشترک اشغال آنها در سراسر دره واردار بیان شد.این تحولات اساساً به اتحاد صربستان و بلغارستان پایان داد و جنگ آینده بین دو کشور را اجتناب ناپذیر کرد.