اعلامیه استقلال ایالات متحده اعلامیه ای است که توسط دومین کنگره قاره ای در فیلادلفیا، پنسیلوانیا ، در 4 ژوئیه 1776 تصویب شد. دیگر تحت سلطه بریتانیا نیست.با این بیانیه، این ایالت های جدید اولین گام جمعی را به سوی تشکیل ایالات متحده آمریکا برداشتند.این بیانیه توسط نمایندگان نیوهمپشایر، خلیج ماساچوست، رود آیلند، کانکتیکات، نیویورک، نیوجرسی، پنسیلوانیا، مریلند، دلاور، ویرجینیا، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و جورجیا امضا شد.حمایت از استقلال با جزوه عقل سلیم توماس پین تقویت شد که در 10 ژانویه 1776 منتشر شد و برای خودگردانی آمریکا بحث می کرد و به طور گسترده تجدید چاپ شد.^[29] برای پیش نویس اعلامیه استقلال، دومین کنگره قاره ای کمیته پنج نفره متشکل از توماس جفرسون، جان آدامز، بنجامین فرانکلین، راجر شرمن و رابرت لیوینگستون را تعیین کرد.^[30] این بیانیه تقریباً منحصراً توسط جفرسون نوشته شده بود، که آن را عمدتاً به صورت جداگانه بین 11 ژوئن و 28 ژوئن 1776 در یک اقامتگاه سه طبقه در خیابان مارکت 700 در فیلادلفیا نوشت.^[31]این اعلامیه با شناسایی ساکنان مستعمرات سیزده به عنوان "یک نفر"، همزمان پیوندهای سیاسی با بریتانیا را منحل کرد، در حالی که فهرست بلندبالایی از موارد ادعایی نقض "حقوق انگلیسی" که توسط جرج سوم انجام شده بود را در بر داشت.این نیز یکی از مهمترین مواردی است که مستعمرات به جای مستعمرات متداول متحد، "ایالات متحده" نامیده می شدند.^[32]در 2 ژوئیه، کنگره به استقلال رای داد و اعلامیه را در 4 ژوئیه منتشر کرد، ^{[33] [که]} واشنگتن در 9 ژوئیه برای سربازان خود در شهر نیویورک خواند. و سیاست های مالیاتی و تبدیل به یک جنگ داخلی شده بود، زیرا هر ایالتی که در کنگره نمایندگی می کرد درگیر مبارزه با بریتانیا بود، اما بین میهن پرستان آمریکایی و وفادار آمریکایی نیز تقسیم شد.^[35] میهن پرستان به طور کلی از استقلال از بریتانیا و یک اتحادیه ملی جدید در کنگره حمایت کردند، در حالی که وفاداران به حکومت بریتانیا وفادار ماندند.تخمین اعداد متفاوت است، یک پیشنهاد این است که جمعیت در کل به طور مساوی بین میهن پرستان متعهد، وفاداران متعهد و کسانی که بی تفاوت بودند تقسیم شده است.^[36] دیگران تقسیم را به عنوان 40٪ پاتریوت، 40٪ بی طرف، 20٪ وفادار، اما با تغییرات منطقه ای قابل توجه محاسبه می کنند.^[37]