قانون چای 1773 قانون پارلمان بریتانیا بود.هدف اصلی کاهش حجم انبوه چایی بود که توسط شرکت هند شرقی بریتانیا که از نظر مالی دچار مشکل شده بود در انبارهای لندن خود نگهداری می کرد و کمک به بقای شرکت در حال مبارزه بود.^[11] هدف مرتبط کاهش قیمت چای غیرقانونی بود که به مستعمرات آمریکای شمالی بریتانیا قاچاق می شد.قرار بود این امر مستعمره‌نشینان را متقاعد کند که چای شرکتی را بخرند که بر اساس آن عوارض تاونشند پرداخت می‌شد، بنابراین تلویحاً با پذیرش حق مالیات پارلمان موافقت کردند.چای قاچاق یک مسئله بزرگ برای بریتانیا و شرکت هند شرقی بود، زیرا تقریباً 86 درصد از کل چای در آمریکا در آن زمان چای هلندی قاچاق بود.این قانون به شرکت حق ارسال مستقیم چای خود به آمریکای شمالی و حق صادرات چای بدون عوارض گمرکی از بریتانیا را اعطا کرد، اگرچه مالیات اعمال شده توسط قوانین تاونشند و جمع آوری شده در مستعمرات به قوت خود باقی ماند.در 10 مه 1773 موافقت سلطنتی دریافت کرد. مستعمره نشینان در سیزده مستعمره پیامدهای مفاد این قانون را دریافتند و ائتلافی از بازرگانان، قاچاقچیان و صنعتگران مشابه آنچه که با قانون تمبر 1765 مخالفت کرده بودند، مخالفت را با این قانون بسیج کردند. توزیع چای