از اوت 1775، افراد خصوصی آمریکایی به شهرهایی در نوا اسکوشیا، از جمله سنت جان، شارلوت تاون و یارموث یورش بردند.در سال 1776، جان پل جونز و جاناتان ادی به ترتیب به کانسو و فورت کامبرلند حمله کردند.مقامات بریتانیایی در کبک مذاکره با ایروکوئی ها را برای حمایت از آنها آغاز کردند، در حالی که نمایندگان ایالات متحده از آنها خواستند بی طرف بمانند.کنگره با آگاهی از تمایل بومیان آمریکا به بریتانیا و ترس از حمله هند و انگلیس از کانادا، در آوریل 1775 مجوز حمله دوم را صادر کرد.تهاجم به کبک اولین ابتکار نظامی بزرگ ارتش تازه تاسیس قاره ای در طول جنگ انقلابی آمریکا بود.هدف از این کارزار، تصرف استان کبک (بخشی از کانادا امروزی) از بریتانیای کبیر و متقاعد کردن کانادایی‌های فرانسوی زبان برای پیوستن به انقلاب در کنار مستعمرات سیزده بود.یکی از اکسپدیشن ها، قلعه تیکوندروگا را تحت فرمان ریچارد مونتگومری ترک کرد، فورت سنت جانز را محاصره کرد و تسخیر کرد، و در زمان تصرف مونترال، ژنرال بریتانیایی گای کارلتون را تقریباً دستگیر کرد.اکسپدیشن دیگر، تحت رهبری بندیکت آرنولد، کمبریج، ماساچوست را ترک کرد و با سختی از طریق بیابان مین به شهر کبک سفر کرد.اکسپدیشن مونتگومری در اواخر اوت از فورت تیکوندروگا حرکت کرد و در اواسط سپتامبر محاصره فورت سنت جانز، نقطه دفاعی اصلی در جنوب مونترال را آغاز کرد.پس از تسخیر قلعه در ماه نوامبر، کارلتون مونترال را رها کرد و به شهر کبک گریخت و مونتگومری کنترل مونترال را به دست گرفت و سپس با ارتشی که به دلیل انقضای سربازی از اندازه بسیار کم شده بود، به سمت کبک حرکت کرد.در آنجا او به آرنولد ملحق شد که در اوایل سپتامبر کمبریج را برای سفری سخت در بیابان ترک کرده بود که باعث گرسنگی سربازان بازمانده او و کمبود تدارکات و تجهیزات شد.