نبرد آنتی‌تام یا نبرد شارپسبورگ به‌ویژه در جنوب ایالات متحده، نبردی از جنگ داخلی آمریکا بود که در 17 سپتامبر 1862 بین ارتش کنفدراسیون ژنرال رابرت ای. لی ویرجینیای شمالی و ژنرال اتحادیه جورج ب. ارتش پوتوماک مک‌کللان در نزدیکی شارپسبورگ، مریلند و نهر آنتی‌تام.بخشی از کمپین مریلند، این اولین درگیری در سطح ارتش میدانی در تئاتر شرقی جنگ داخلی آمریکا بود که در خاک اتحادیه انجام شد.این خونین ترین روز در تاریخ آمریکا با مجموع 22727 کشته، مجروح یا مفقود شده است.^[47] اگرچه ارتش اتحادیه متحمل تلفات سنگین تری نسبت به کنفدراسیون ها شد، این نبرد یک نقطه عطف بزرگ به نفع اتحادیه بود.پس از تعقیب ژنرال کنفدراسیون رابرت ای. لی به مریلند، سرلشکر جورج بی مک‌کلن از ارتش اتحادیه حملاتی را علیه ارتش لی که در مواضع دفاعی پشت آنتی‌تام کریک قرار داشتند، آغاز کرد.در سحرگاه 17 سپتامبر، سپاه سرلشکر جوزف هوکر یک حمله قدرتمند را به جناح چپ لی انجام داد.حملات و ضدحمله‌ها سراسر میدان میلر را درنوردید و جنگ در اطراف کلیسای دانکر چرخید.حملات اتحادیه علیه جاده غرق شده در نهایت مرکز کنفدراسیون را سوراخ کرد، اما مزیت فدرال پیگیری نشد.در بعد از ظهر، سپاه سرلشگر اتحادیه آمبروز برنزاید وارد عمل شد و یک پل سنگی را بر روی نهر Antietam تصرف کرد و در برابر راست کنفدراسیون پیشروی کرد.در یک لحظه حیاتی، لشکر سرلشکر کنفدراسیون AP Hill از هارپرز فری وارد شد و یک ضد حمله غافلگیرکننده را آغاز کرد و Burnside را عقب راند و به نبرد پایان داد.با وجود اینکه لی از دو به یک بیشتر بود، تمام نیروی خود را متعهد کرد، در حالی که مک‌کلن کمتر از سه چهارم ارتش خود را فرستاد و لی را قادر ساخت تا با فدرال‌ها بجنگد.در طول شب، هر دو ارتش خطوط خود را تحکیم کردند.علی‌رغم تلفات فلج‌کننده، لی در طول 18 سپتامبر به درگیری با مک‌کلن ادامه داد، در حالی که ارتش کتک خورده‌اش را در جنوب رودخانه پوتوماک خارج کرد.مک‌کلن با موفقیت تهاجم لی را به عقب برگرداند و نبرد را به پیروزی اتحادیه تبدیل کرد، اما پرزیدنت آبراهام لینکلن ، که از الگوی عمومی مک‌کلن در مورد احتیاط بیش از حد و شکست او در تعقیب لی در حال عقب‌نشینی ناراضی بود، مک‌کلن را از فرماندهی در نوامبر خلاص کرد.از نقطه نظر تاکتیکی، نبرد تا حدودی بی نتیجه بود.ارتش اتحادیه با موفقیت تهاجم کنفدراسیون را دفع کرد اما تلفات سنگین تری متحمل شد و نتوانست ارتش لی را به طور کامل شکست دهد.با این حال، این یک نقطه عطف مهم در جنگ به نفع اتحادیه بود که عمدتاً به دلیل پیامدهای سیاسی آن بود: نتیجه نبرد به لینکلن اعتماد سیاسی داد تا اعلامیه رهایی را صادر کند و همه کسانی را که در قلمرو دشمن به عنوان برده نگه داشته شده بودند آزاد اعلام کند.این امر عملاً دولت‌های بریتانیا و فرانسه را از به رسمیت شناختن کنفدراسیون منصرف کرد، زیرا هیچ کدام از این دو قدرت نمی‌خواستند ظاهری از برده‌داری حمایت کنند.