የ1947-1948 የኢንዶ-ፓኪስታን ጦርነት፣የመጀመሪያው የካሽሚር ጦርነት በመባልም የሚታወቀው፣ በህንድ እና በፓኪስታን ነጻ ሀገራት ከሆኑ በኋላ የመጀመሪያው ትልቅ ግጭት ነበር።በጃሙ እና ካሽሚር ልኡል ግዛት ዙሪያ ያተኮረ ነበር።ጃሙ እና ካሽሚር፣ ከ1815 በፊት፣ በአፍጋኒስታን አገዛዝ ስር እና በኋላም ከሙጋሎች ውድቀት በኋላ ትናንሽ ግዛቶችን ያቀፈ ነበር።የመጀመሪያው የአንግሎ-ሲክ ጦርነት (1845-46) ክልሉ ለጉላብ ሲንግ በመሸጥ በብሪቲሽ ራጅ ስር ልኡል መንግስት ፈጠረ።በ 1947 ህንድ እና ፓኪስታን የፈጠረው የህንድ ክፍፍል በሃይማኖታዊ መስመር ላይ የተመሰረተ ብጥብጥ እና የህዝብ ንቅናቄ አስከትሏል.ጦርነቱ የጀመረው በጃሙ እና ካሽሚር ግዛት ሃይሎች እና የጎሳ ሚሊሻዎች በተግባር ነው።የጃሙ እና ካሽሚር መሃራጃ ሃሪ ሲንግ አመጽ ገጥሞት የግዛቱን አንዳንድ ክፍሎች መቆጣጠር አቃተው።የፓኪስታን የጎሳ ሚሊሻዎች ሽሪናጋርን ለመያዝ በመሞከር በጥቅምት 22 ቀን 1947 ወደ ግዛቱ ገቡ።ሃሪ ሲንግ ከህንድ እርዳታ ጠየቀ፣ ይህም በስቴቱ ወደ ህንድ የመቀላቀል ሁኔታ የቀረበ ነው።ማሃራጃ ሃሪ ሲንግ መጀመሪያ ላይ ሕንድ ወይም ፓኪስታንን ላለመቀላቀል መርጧል።በካሽሚር ውስጥ ትልቅ የፖለቲካ ሃይል የሆነው ብሄራዊ ኮንፈረንስ ህንድን መቀላቀልን ወደደ፣ በጃሙ የሙስሊም ኮንፈረንስ ደግሞ ፓኪስታንን ደግፏል።በጎሳ ወረራ እና በውስጥ አመጾች ተጽኖ የነበረው ውሳኔ ማሃራጃ በመጨረሻ ወደ ህንድ ገባ።ከዚያም የህንድ ወታደሮች ወደ ስሪናጋር በአውሮፕላን ተወሰዱ።ግዛቱ ወደ ህንድ ከገባ በኋላ ግጭቱ የሕንድ እና የፓኪስታን ኃይሎች ቀጥተኛ ተሳትፎ ታይቷል።በጥር 1, 1949 የተኩስ አቁም ታወጀ የግጭቱ ቀጠናዎች ከጊዜ በኋላ የቁጥጥር መስመር በሆነው ዙሪያ ተጠናክረዋል ።እንደ ፓኪስታን ኦፕሬሽን ጉልማርግ እና የህንድ ወታደሮችን በአየር ወደ ስሪናጋር ማጓጓዝ ጦርነቱን አመልክቷል።በሁለቱም በኩል የብሪታንያ መኮንኖች የተገደበ አካሄድ ያዙ።የተባበሩት መንግስታት ተሳትፎ የተኩስ ማቆም እና ተከታይ ውሳኔዎችን በፕሌቢሲት ላይ ያነጣጠረ ሲሆን ይህም ፈጽሞ እውን ሊሆን አልቻለም።ምንም እንኳን ህንድ አብዛኛው የክርክር ክልልን ብትቆጣጠርም ሁለቱም ወገኖች ወሳኝ ድል ባለማግኘታቸው ጦርነቱ በውዝግብ ተጠናቀቀ።ግጭቱ የጃሙ እና ካሽሚር ቋሚ ክፍፍል እንዲፈጠር ምክንያት ሆኗል፣ ይህም ለወደፊቱ የኢንዶ-ፓኪስታን ግጭቶች መሰረት ጥሏል።የተባበሩት መንግስታት ድርጅት የተኩስ አቁም ስምምነትን የሚከታተል ቡድን አቋቁሞ አካባቢው በቀጣዮቹ የኢንዶ-ፓኪስታን ግንኙነት የክርክር ነጥብ ሆኖ ቆይቷል።ጦርነቱ በፓኪስታን ጉልህ የሆነ ፖለቲካዊ ተጽእኖ ነበረው እናም ለወደፊቱ ወታደራዊ መፈንቅለ መንግስት እና ግጭቶች መድረክ አዘጋጅቷል.በ1947-1948 የተደረገው የኢንዶ-ፓኪስታን ጦርነት በህንድ እና በፓኪስታን መካከል ያለውን ውስብስብ እና ብዙ ጊዜ አከራካሪ ግንኙነትን በተለይም የካሽሚርን ክልል በተመለከተ አርአያነት አስቀምጧል።