Suriye, Arap Müslümanların fethinden önce yedi yüzyıl boyunca Roma egemenliği altındaydı ve 3., 6. ve 7. yüzyıllarda birçok kez Sasani Persleri tarafından işgal edilmişti;aynı zamanda Sasanilerin Arap müttefikleri Lakhmidler tarafından da baskınlara maruz kalmıştı.Roma döneminde, yani 70 yılında Kudüs'ün düşmesinden sonra tüm bölge ( Yahudiye , Samiriye ve Celile) Palaestina olarak yeniden adlandırıldı.603'te başlayan Roma-Pers Savaşlarının sonuncusu sırasında, II. Hüsrev yönetimindeki Persler , Herakleios'un zaferleri nedeniyle 628 barışını sonuçlandırmak zorunda kalmadan önce on yılı aşkın bir süre Suriye, Filistin veMısır'ı işgal etmeyi başardılar. Müslüman fetihlerinin arifesinde Romalılar (ya da modern Batılı tarihçilerin geleneksel olarak bu dönemin Romalıları olarak adlandırdığı şekliyle Bizanslılar), bazı bölgelerde neredeyse yirmi yıldır kaybettikleri bu topraklarda hâlâ otoritelerini yeniden inşa etme sürecindeydiler.Bizans (Roma) İmparatoru Herakleios, Suriye'yi Sasanilerden geri aldıktan sonra Gazze'den Ölü Deniz'in güney ucuna kadar yeni savunma hatları kurdu.Bu hatlar yalnızca iletişimi haydutlardan korumak için tasarlanmıştı ve Bizans savunmasının büyük bir kısmı, geleneksel düşmanlar olan Sasani Perslerine karşı Kuzey Suriye'de yoğunlaşmıştı.Bu savunma hattının dezavantajı, güneydeki çölden ilerleyen Müslümanların, düzenli Bizans birlikleriyle karşılaşmadan önce Gazze'ye kadar kuzeye ulaşmalarına olanak sağlamasıydı.