Ҷузъиёти забти аввали Арманистон аз ҷониби арабҳо номуайян аст, зеро сарчашмаҳои гуногуни арабӣ, юнонӣ ва арманӣ бо ҳам мухолифанд.Танхо соли 645/646 аз тарафи волии Сурия Муовия барои тасарруфи Арманистон маъракаи бузурге сурат гирифт.Сарлашкари Муовия Ҳабиб ибни Маслама ал-Фиҳрӣ аввал ба муқобили қисми Византияи кишвар ҳаракат кард: ӯ Теодосиополисро (Эрзуруми имрӯза, Туркия) муҳосира кард ва забт кард ва лашкари Византияро, ки бо аскарони Хазар ва Алан тақвият дода шуда буд, дар дарёи Фурот шикаст дод.Пас аз он ӯ ба сӯи кӯли Ван рӯ овард, ки дар он ҷо шоҳзодаҳои армании Аҳлат ва Мокс итоат карданд ва ба Ҳабиб иҷозат дод, ки ба Двин, пойтахти қисми собиқи форсии Анатолия биравад.Двин баъд аз чанд рузи мухосира таслим шуд, мисли Тифлис дар шимоли Иберияи Кавказ.Дар ҳамин вақт лашкари дигари араб аз Ироқ таҳти фармони Салмон ибни Рабиъа қисматҳои Иберияи Қафқозро (Аррон) забт кард.Аммо манобеъи Анадолу чи аз руи хронология ва чи дар тафсилоти вокеахо ривояти дигареро пешкаш мекунанд, гарчанде ки матолиби густурдаи лашкаркашихои араб бо сарчашмахои мусулмонй мувофикат мекунад.