Пас аз таъмини сулҳ бо Đại Việt дар соли 1170, қувваҳои Чам таҳти роҳбарии Ҷая Индраварман IV ба империяи Кхмер дар болои замин бо натиҷаҳои номуносиб ҳамла карданд.^[144] Он сол як мансабдори чинӣ аз Ҳайнан шоҳиди набардҳои дуэли фил байни лашкари Чам ва Кхмер буд ва аз ин ба баъд шоҳи Чамро бовар кунонд, ки аз Чин хариди аспи ҷангиро пешниҳод кунад, аммо ин пешниҳодро додгоҳи Сонг борҳо рад кард.Аммо дар соли 1177 сарбозони ӯ ба пойтахти Кхмер Ясодхарапура ҳамлаи ногаҳонӣ карданд, ки киштиҳои ҷангӣ аз дарёи Меконг ба кӯли бузурги Тонле Сап кашиданд ва подшоҳи Кхмер Трибхуванадитяварманро куштанд.^[145] Арбазанҳои муҳосираи чанд камон дар соли 1171 азсулолаи Сонг ба Чампа ворид карда шуданд ва баъдтар дар пушти филҳои ҷангии Чам ва Ветнам гузошта шуданд.Онхоро Чам дар давраи мухосираи Ангкор, ки бо палисахои чубин сабук мухофизат карда мешуд, ба Чом ишгол намудани Камбоча дар давоми чор соли оянда оварда расонд.^[146] Империяи Кхмер дар арафаи фурупошӣ қарор дошт.Ҷаяварман VII аз шимол артишро барои мубориза бо истилогарон муттаҳид кард.Вай дар ҷавониаш, дар солҳои 1140-ум бар зидди Чамҳо таблиғ карда буд ва дар як маърака дар пойтахти Чам Виҷая ширкат дошт.Артиши ӯ як қатор ғалабаҳои бесобиқа бар Чам ба даст овард ва то соли 1181 пас аз пирӯзӣ дар ҷанги ҳалкунандаи баҳрӣ Ҷаяварман империяро наҷот дод ва Чамро бадарға кард.^[147]