Ҳамчун халифаҳо, султонҳои усмонӣ Шарифи Маккаро таъин карданд, ки одатан як узви оилаи Ҳошимиёнро интихоб мекарданд, аммо барои пешгирӣ кардани заминаи муттаҳидшудаи қудрат рақобати оилавӣ мебурданд.Дар давоми Ҷанги Якуми Ҷаҳонӣ Султон Меҳмеди V бар зидди қудратҳои Антанта ҷиҳод эълон кард.Бритониё мекӯшиданд, ки бо Шариф ҳамоҳанг шаванд, аз тарси он, ки Ҳиҷоз метавонад ба масирҳои уқёнуси Ҳинд таҳдид кунад.Дар соли 1914, Шариф, ки аз ниятҳои усмонӣ барои барканор кардани ӯ эҳтиёткор буд, розӣ шуд, ки дар ивази ваъдаҳои як салтанати мустақили араб як шӯриши арабии аз ҷониби Бритониё дастгирӣшавандаро дастгирӣ кунад.Пас аз шоҳиди амалҳои усмонӣ бар зидди миллатгароёни араб, ӯ дар шӯришҳои муваффақ ба Ҳиҷоз роҳбарӣ кард, ба ҷуз Мадина.Дар моҳи июни соли 1916 Ҳусейн бин Алӣ худро подшоҳи Ҳиҷоз эълон кард ва Антанта унвони ӯро эътироф кард.^[36]Бритониё аз рӯи созишномаи қаблӣ, ки ба Фаронса назорати Сурияро медиҳад, маҳдуд карда шуд.Бо вуҷуди ин, онҳо дар Трансиордун, Ироқ ва Ҳиҷоз салтанатҳои Ҳошимиёнро таъсис доданд.Бо вуҷуди ин, номуайянии сарҳад, бахусус байни Ҳиҷоз ва Трансиордун, бинобар тағир ёфтани сарҳадҳои Вилояти Ҳиҷози Усмонӣ ба вуҷуд омад.^[37] Шоҳ Ҳусейн дар соли 1919 шартномаи Версалро тасвиб накард ва пешниҳоди соли 1921-и Бритониёро дар бораи қабули низоми мандат, бахусус дар робита ба Фаластин ва Сурия рад кард.^[37] Музокироти нобарори шартнома дар солҳои 1923–24 ба бритониёӣ оварда расонд, ки аз пуштибонии Ҳусайн даст кашид ва ба Ибни Сауд, ки дар ниҳоят Салтанати Ҳусайнро забт кард, ҷонибдорӣ кард.^[38]