Дар соли 1949, порлумони Исроил, ки 120 курсӣ дорад, Кнессет, аввал дар Тел-Авив нишаст ва баъдан дар пайи оташбаси соли 1949 ба Ерусалим кӯчид.Интихоботи аввалини мамлакат дар январи соли 1949 дар натичаи галабаи партияхои социалистй-сионистии Мапай ва Мапам мутаносибан 46 ва 19 чой гирифтанд.Дэвид Бен-Гурион, сарвари Мапай, сарвазир шуд ва эътилоф ташкил кард, ки Мапам сталиниро истисно кард, ки ин нишон медиҳад, ки Исроил ба блоки шӯравӣ ҳамроҳ нест.Чаим Вейзманн аввалин президенти Исроил интихоб шуд ва забонҳои ибрӣ ва арабӣ ҳамчун забонҳои расмӣ таъсис дода шуданд.Ҳама ҳукуматҳои Исроил эътилоф буданд ва ҳеҷ як ҳизб дар Кнессет аксариятро таъмин накардааст.Аз соли 1948 то соли 1977 ҳукуматҳо асосан аз ҷониби Мапай ва вориси он, Ҳизби Коргарӣ роҳбарӣ мекарданд, ки бартарияти сионистии меҳнатиро бо иқтисоди пеш аз ҳама сотсиалистӣ инъикос мекунанд.Дар байни солҳои 1948 ва 1951, муҳоҷирати яҳудӣ шумораи аҳолии Исроилро ду баробар афзоиш дод ва ба ҷомеаи он таъсири назаррас расонд.Дар ин давра ҳудуди 700 000 яҳудӣ, асосан гурезаҳо дар Исроил маскан гирифтанд.Шумораи зиёди онҳо аз кишварҳои Осиё ва Африқои Шимолӣ ва шумораи зиёди онҳо аз Ироқ , Руминия ва Полша омадаанд.Қонуни бозгашт, ки соли 1950 тасвиб шуд, ба яҳудиён ва онҳое, ки аҷдодони яҳудӣ доранд, иҷоза дод, ки дар Исроил сукунат кунанд ва шаҳрвандии худро ба даст оранд.Ин давра амалиёти бузурги муҳоҷиратро ба мисли қолини ҷодугарӣ ва Эзра ва Наҳемиё мушоҳида кард, ки шумораи зиёди яҳудиёни яманӣ ва Ироқро ба Исроил овард.Дар охири солҳои 1960, тақрибан 850,000 яҳудиён кишварҳои арабиро тарк карданд ва аксарияти онҳо ба Исроил кӯчиданд.^[189]Аҳолии Исроил аз 800,000 то 2 миллион нафар дар байни солҳои 1948 ва 1958 афзоиш ёфт. Ин афзоиши босуръат, пеш аз ҳама аз ҳисоби муҳоҷират, ба давраи сарфакорӣ бо меъёри маводи зарурӣ оварда расонд.Бисьёр мухочирон гурезахо буданд, ки дар ма-барот, лагерьхои муваккатй зиндагй мекарданд.Мушкилоти молиявй сарвазир Бен-Гурионро водор кард, ки дар вазъияти бахсу мунозираи ахли чамъият созишномаи товони зарарро бо Германияи Гарбй имзо кунад.^[190]Ислоњоти маориф дар соли 1949 тањсилотро то синни 14-солагї ройгон ва њатмї кард, бо маблаѓгузории давлат системањои гуногуни маорифи њизбї ва аќаллиятњо.Бо вуҷуди ин, низоъҳо, бахусус дар атрофи талошҳои секуляризатсия дар байни кӯдакони ортодоксии яманӣ вуҷуд доштанд, ки боиси пурсишҳои ҷамъиятӣ ва оқибатҳои сиёсӣ шуданд.^[191]Дар микьёси байналхалкй Исроил ба чунин душворихо дучор шуд, ки Миср дар соли 1950 канали Суэцро ба руи киштихои ис-роилй баста буд ва дар соли 1952 баМиср омадани Носир Исроилро водор намуд, ки бо давлатхои Африка ва Франция муносибатхо баркарор намояд.^[192] Дар дохили кишвар, Мапай, таҳти роҳбарии Моше Шаретт, пас аз интихоботи соли 1955 роҳбариро идома дод.Дар ин давра, Исроил ба ҳамлаҳои федаиён аз Ғазза ^[193] дучор шуд ва интиқом гирифт ва хушунатро афзоиш дод.Дар ин давра ҳамчунин ҷорӣ шудани автомати "Узи" дар нерӯҳои дифои Исроил ва оғози барномаи мушакии Миср бо донишмандони собиқи фашистӣ буд.^[194]Ҳукумати Шаретт ба далели "Масъалаи Лавон", як амалиёти нобарори махфӣ, ки ҳадафи он халалдор кардани равобити ИМА ва Миср буд ва боиси бозгашти Бен-Гурион ба мақоми сарвазир шуд.^[195]