Оғози Ҷанги Якуми Ҷаҳонӣ дар соли 1914 дар сиёсати Юнон тақсимшавӣ ба вуҷуд овард ва шоҳ Константини I, як мухлиси Олмон, ба бетарафии даъват кард, дар ҳоле ки сарвазир Элефтериос Венизелос Юнонро барои пайвастан ба иттифоқчиён тела дод.Муноқиша байни монархистҳо ва венизелистҳо баъзан ба ҷанги ошкоро оварда расонд ва бо номи шизми миллӣ маълум шуд.Дар соли 1917 иттифоқчиён Константинро маҷбур карданд, ки ба манфиати писараш Искандар даст кашад ва Венизелос ба унвони сарвазир баргашт.Дар охири чанг давлатхои бузург розй шуданд, ки шахри Смирна (Измир)-и усмонй ва минтакаи поёнии он, ки хардуи онхо ахолии зиёди юнонихо доштанд, ба Юнон дода шаванд.Кушунхои Юнон дар соли 1919 Смирнаро ишгол карданд ва соли 1920 аз тарафи хукумати усмонй муохидаи Севр ба имзо расид;дар шартнома пешбинй карда шуда буд, ки баъди панч сол дар Смирна плебисцит дар бораи ба Юнон хамрох шудани ин минтака гузаронда мешавад.Аммо миллатгароёни турк бо сарварии Мустафо Камол Отатурк њукумати Усмониро сарнагун карданд ва бар зидди аскарони юнонї маъракаи њарбї ташкил карданд, ки дар натиља љанги Юнону Туркия (1919-1922) ба амал омад.Як майдони асосии ҳамлаи Юнон дар соли 1921 қатъ карда шуд ва то соли 1922 аскарони юнонӣ ақибнишинӣ карданд.Нерӯҳои турк 9 сентябри соли 1922 Смирнаро дубора забт карданд ва шаҳрро оташ заданд ва бисёре аз юнониҳо ва арманиҳо кушта шуданд.Ҷангро Шартномаи Лозанна (1923) баста буд, ки тибқи он дар байни Юнон ва Туркия аз рӯи дин бояд мубодилаи аҳолӣ ба амал ояд.Зиёда аз як миллион насрониёни православӣ дар ивази 400 000 мусалмони Юнон Туркияро тарк карданд.Воқеаҳои солҳои 1919-1922 дар Юнон давраи махсусан фоҷиабори таърих ҳисобида мешаванд.Байни солҳои 1914 ва 1923, тахминан аз 750,000 то 900,000 юнониҳо аз дасти туркҳои усмонӣ кушта шуданд, ки бисёре аз олимон онро наслкушӣ номидаанд.