Bitwa pod Tannenbergiem, stoczona w dniach 23–30 sierpnia 1914 r., na początku I wojny światowej, była znaczącym zwycięstwem Niemiec nad Rosją .Bitwa ta zakończyła się katastrofalną porażką 2. Armii Rosyjskiej i późniejszym samobójstwem jej dowódcy, generała Aleksandra Samsonowa.Dodatkowo starcie to doprowadziło do poważnych strat 1. Armii Rosyjskiej w kolejnych bitwach na Pierwszych Jeziorach Mazurskich, skutecznie destabilizując rosyjskie wysiłki militarne w regionie aż do wiosny 1915 roku.Bitwa pokazała skuteczność strategicznego wykorzystania kolei przez niemiecką 8. Armię do ułatwienia szybkiego przemieszczania się wojsk, co miało kluczowe znaczenie dla jej zdolności do sekwencyjnego atakowania i pokonywania armii rosyjskich.Początkowo Niemcom udało się opóźnić 1. Armię Rosyjską, następnie skoncentrowali swoje siły, aby okrążyć i unicestwić 2. Armię, a ostatecznie ponownie skupili się na 1. Armii.Istotną wadą rosyjskiej strategii był brak szyfrowania łączności radiowej, zamiast tego otwarte rozpowszechnianie planów operacyjnych, co Niemcy wykorzystywali, aby zapewnić sobie, że ich ruchy nie będą dla nich zaskoczeniem.Zwycięstwo pod Tannenbergiem odegrało kluczową rolę w wzmocnieniu reputacji feldmarszałka Paula von Hindenburga i jego oficera sztabowego Ericha Ludendorffa, którzy obaj stali się wybitnymi dowódcami wojskowymi w Niemczech.Mimo że bitwa toczyła się pod Allensteinem (obecnie Olsztyn), nazwano go na cześć historycznego Tannenbergu, miejsca średniowiecznej bitwy, w której ponieśli klęskę Krzyżacy , symbolicznie łącząc to współczesne zwycięstwo z historyczną zemstą, zwiększając tym samym jego psychologiczną siłę i prestiż.