Mohammad Khodabanda był czwartym szachem Safawidów w Iranie od 1578 r. aż do jego obalenia w 1587 r. przez jego syna Abbasa I. Khodabanda był następcą swojego brata, Ismaila II.Khodabanda był synem Shaha Tahmaspa I i tureckiej matki, Sultanum Begum Mawillu, i wnukiem Ismaila I, założyciela dynastii Safawidów.Po śmierci ojca w 1576 roku Khodabanda został pominięty na rzecz swojego młodszego brata Ismaila II.Khodabanda miał chorobę oczu, przez którą był prawie ślepy, w związku z czym zgodnie z perską kulturą królewską nie mógł walczyć o tron.Jednakże po krótkim i krwawym panowaniu Ismaila II Khodabanda wyłonił się jako jedyny spadkobierca i tak przy wsparciu plemion Qizilbash w 1578 roku został szachem.Panowanie Khodabandy naznaczone było ciągłą słabością korony i walkami plemiennymi w ramach drugiej wojny domowej ery Safawidów.Khodabanda został opisany jako „człowiek o wyrafinowanym guście, ale słabym charakterze”.W rezultacie panowanie Khodabandy charakteryzowało się frakcjonizmem, a główne plemiona sprzymierzały się z synami i przyszłymi spadkobiercami Khodabandy.Ten wewnętrzny chaos pozwolił obcym mocarstwom, zwłaszcza rywalizującemu i sąsiedniemu Imperium Osmańskiemu , na zdobycze terytorialne, w tym na podbój starej stolicy Tabriz w 1585 r. Khodabanda został ostatecznie obalony w wyniku zamachu stanu na korzyść jego syna Shaha Abbasa I.