W 1086 roku Yusuf ibn Tashfin został zaproszony przez muzułmańskich książąt taifa z Al-Andalus na Półwyspie Iberyjskim do obrony ich terytoriów przed wkroczeniem Alfonsa VI, króla León i Kastylii.W tym samym roku Ibn Taszfin przekroczył Cieśninę Gibraltarską do Algeciras i pokonał Kastylię w bitwie pod Sagrajas.Kontynuowanie zwycięstwa uniemożliwiły mu kłopoty w Afryce, które postanowił rozwiązać osobiście.Wrócił do Iberii w 1090, otwarcie w celu aneksji księstw Taifa w Iberii.Popierała go większość narodu iberyjskiego, niezadowolonych z wysokich podatków nałożonych na nich przez ich rozrzutnych władców.Ich religijni nauczyciele, a także inni na wschodzie (przede wszystkim al-Ghazali w Persji i al-Turtushi wEgipcie , który sam był Iberyjczykiem z urodzenia z Tortosy), nienawidzili władców taify za ich obojętność religijną.Duchowni wydali fatwę (niewiążącą opinię prawną), stwierdzającą, że Yusuf odznaczał się zdrowymi obyczajami i miał religijne prawo zdetronizować władców, których uważał za heterodoksyjnych w wierze.Do 1094 roku Yusuf zaanektował większość głównych taif, z wyjątkiem tej w Saragossie.Almorawidzi odnieśli zwycięstwo w bitwie pod Consuegrą, podczas której zginął syn El Cida, Diego Rodríguez.Alfonso wraz z kilkoma Leónese wycofali się do zamku Consuegra, który był oblężony przez osiem dni, aż Almorawidzi wycofali się na południe.