Po zwycięstwie iberyjskim nad MauramiHiszpania i Portugalia rozszerzyły konflikt z islamem za granicę.Hiszpanie pod rządami dynastii Habsburgów wkrótce stali się mistrzami katolicyzmu w Europie i regionie Morza Śródziemnego w walce z nadciągającym zagrożeniem ze strony Imperium Osmańskiego .W podobnym duchu podbój Ceuty zapoczątkował ekspansję Portugalii w Afryce muzułmańskiej.Wkrótce Portugalczycy toczyli także wojnę z kalifatem osmańskim na Morzu Śródziemnym, na Oceanie Indyjskim i w Azji Południowo-Wschodniej, gdy Portugalczycy podbili sojuszników Osmanów: Sułtanat Adal w Afryce Wschodniej, Sułtanat Delhi w Azji Południowej i Sułtanat Malakki na południowym wschodzie Azja.W międzyczasie Hiszpanie rozpoczęli także wojnę z Sułtanatem Brunei w Azji Południowo-Wschodniej.Hiszpanie wysłali wyprawy z Nowej Hiszpanii ( Meksyku ), aby podbić i schrystianizować Filipiny , wówczas terytorium Sułtanatu Brunei.Samo Brunei zostało zaatakowane podczas wojny kastylijskiej.Hiszpania rozpoczęła także wojnę z sułtanatami Sulu, Maguindanao i Lanao w konflikcie hiszpańsko-moro.Niewielu muzułmanów nawróciło się na chrześcijaństwo na podbitych terytoriach Iberii, a większości pozwolono pozostać i praktykować swoją religię jako chroniona mniejszość, w efekcie odwracając status muzułmanów i chrześcijan w ciągu ostatnich kilku stuleci.Zachęcano chrześcijan do migracji na południe, zastąpiono arabskie nazwy miejscowości i oczywiście wiele meczetów zamieniono na kościoły, ale niektóre pozostały, a od tego czasu w wielu hiszpańskich miastach można było usłyszeć muzułmańskie wezwania do modlitwy.Państwa chrześcijańskie w Hiszpanii stały się wzajemnie podejrzliwe wobec swoich zamiarów, a wszyscy obawiali się, że dominujące królestwo Kastylii zamierza przejąć swoich rywali.Nowym państwom nie było również łatwo kontrolować swoje nowe domeny, a zwłaszcza nową klasę magnatów, która tam prosperowała.Może to wyjaśniać, dlaczego w drugiej połowie XV wieku n.e. wiele lokalnych zakonów wojskowych zostało znacjonalizowanych przez koronę kastylijską.Do trwalszych skutków krucjat w Hiszpanii należy ugruntowanie wizerunku chrześcijan jako osób szczególnie uprzywilejowanych do sprawowania władzy, a pogląd ten utrzymywał się przez wiele stuleci w instytucjach rządu hiszpańskiego, podsycając nietolerancję religijną, która cechowała ten region w XV i XVI wiek n.e.Ideologia rekonkwisty i szerzenia chrześcijaństwa poprzez przemoc została również zastosowana do hiszpańskich i portugalskich podbojów Nowego Świata po wyprawie Krzysztofa Kolumba w 1492 roku n.e.