Cesarz Herakliusz , otrzymawszy od swoich arabskich klientów informacje o ruchach armii muzułmańskich, zaczął planować środki zaradcze.Na rozkaz Herakliusza siły bizantyjskie z różnych garnizonów na północy zaczęły się przemieszczać, aby zebrać się w Aowadyn.Abu Ubaidah poinformował kalifa o przygotowaniach poczynionych przez Bizantyjczyków w trzecim tygodniu maja 634 r. Ponieważ Abu Ubaida nie miał doświadczenia jako dowódca sił zbrojnych w tak poważnych operacjach, zwłaszcza przeciwko potężnej armii rzymskiej, Abu Bakr zdecydował się wyślij Khalida ibn Walida, aby objął dowództwo.Khalid natychmiast wyruszył do Syrii z Al-Hirah w Iraku , na początku czerwca, zabierając ze sobą połowę swojej armii, liczącej około 8000 żołnierzy.Khalid wybrał krótszą trasę do Syrii, niekonwencjonalną trasę przebiegającą przez Pustynię Syryjską.Zanotowano, że jego żołnierze maszerowali przez dwa dni bez ani jednej kropli wody, zanim dotarli do określonego źródła wody w oazie.W ten sposób Khalid wkroczył do północnej Syrii i złapał Bizantyjczyków na ich prawym skrzydle.Według współczesnych historyków ten genialny manewr strategiczny zachwiał bizantyjską obroną w Syrii.