Umar zdecydował się zaatakować Persów natychmiast po ich klęsce pod Nahavand, mając jeszcze przewagę psychologiczną.Umar musiał zdecydować, którą z trzech prowincji podbić jako pierwszą: Fars na południu, Azerbejdżan na północy czy Isfahan w centrum.Umar wybrał Isfahan, ponieważ był to serce imperium perskiego oraz kanał zaopatrzenia i komunikacji między garnizonami Sasanidów , a jego zdobycie odizolowałoby Fars i Azerbejdżan od Khorasan, twierdzy Yazdegerd.Po zajęciu Fars i Isfahanu kolejne ataki zostaną jednocześnie przeprowadzone na Azerbejdżan, północno-zachodnią prowincję, i Sistan, najbardziej wysuniętą na wschód prowincję imperium perskiego.Podbój tych prowincji pozostawiłby Chorasan odizolowany i bezbronny, co byłoby ostatnim etapem podboju Persji Sasanidów.Przygotowania zakończono w styczniu 642 r. Umar mianował Abdullaha ibn Uthmana dowódcą sił muzułmańskich odpowiedzialnych za inwazję na Isfahan.Z Nahavand Nu'man ibn Muqaarin pomaszerował do Hamadan, a następnie udał się 370 kilometrów (230 mil) na południowy wschód do miasta Isfahan, pokonując tam armię Sasanian.Dowódca wroga, Shahrvaraz Jadhuyih, wraz z innym generałem Sasanian, zginął podczas bitwy.Nu'man, wzmocniony świeżymi żołnierzami z Busry i Kufy pod dowództwem Abu Musy Ashaariego i Ahnafa ibn Qaisa, następnie oblegał miasto.Oblężenie trwało kilka miesięcy, zanim miasto się poddało.