Umar rozkazał swojej armii wycofać się do granicy arabskiej i zaczął gromadzić armie w Medynie na kolejną kampanię w Mezopotamii .Umar mianował Saada ibn Abi Waqqasa, szanowanym wyższym oficerem.Saad opuścił Medynę ze swoją armią w maju 636 roku i przybył do Qadisiyyah w czerwcu.Podczas gdy Herakliusz rozpoczął ofensywę w maju 636 r., Yazdegerd nie był w stanie zebrać swoich armii na czas, aby zapewnić Bizantyjczykom perskie wsparcie.Umar, rzekomo świadomy tego sojuszu, wykorzystał tę porażkę: nie chcąc ryzykować bitwy z dwoma wielkimi mocarstwami jednocześnie, szybko przystąpił do wzmocnienia armii muzułmańskiej pod Jarmuk, aby zaatakować i pokonać Bizantyjczyków.W międzyczasie Umar nakazał Saadowi rozpocząć negocjacje pokojowe z Yazdegerdem III i zaprosić go do przejścia na islam, aby uniemożliwić siłom perskim zajęcie pola.Herakliusz poinstruował swojego generała Vahana, aby nie wdawał się w walkę z muzułmanami przed otrzymaniem wyraźnych rozkazów;jednakże obawiając się dalszych posiłków arabskich, Vahan zaatakował armię muzułmańską w bitwie pod Jarmuk w sierpniu 636 roku i został rozgromiony.Po ustaniu zagrożenia bizantyjskiego Imperium Sasanidów nadal było potężną potęgą z ogromnymi rezerwami siły roboczej, a Arabowie wkrótce stanęli w obliczu ogromnej armii perskiej składającej się z żołnierzy ściągniętych z każdego zakątka imperium, w tym słoni bojowych, i dowodzonych przez jego czołowych generałów .W ciągu trzech miesięcy Saad pokonał armię perską w bitwie pod al-Qādisiyyah, skutecznie kończąc panowanie Sasanidów na zachód od właściwej Persji.To zwycięstwo jest w dużej mierze uważane za decydujący punkt zwrotny w rozwoju islamu: