Wojna domowa między dynastiami Lê-Trịnh i Mạc zakończyła się w 1592 r., kiedy armia Trịnh Tùng podbiła Hanoi i straciła króla Mạc Mậu Hợpa.Ocaleni z rodziny królewskiej Mạc uciekli w północne góry prowincji Cao Bằng i rządzili tam aż do 1677 r., kiedy Trịnh Tạc podbił to ostatnie terytorium Mạc.Monarchowie Lê od czasu restauracji Nguyễna Kima występowali jedynie jako figuranci.Po upadku dynastii Mạc cała prawdziwa władza na północy należała do panów Trịnh.W międzyczasie sąd w Ming niechętnie zdecydował się na interwencję wojskową w wietnamskiej wojnie domowej, ale Mạc Đăng Dung zaoferował rytualne poddanie się Imperium Ming , co zostało przyjęte.W roku 1600 Nguyễn Hoàng również ogłosił się Panem (oficjalnie „Vương”) i odmówił wysłania większej ilości pieniędzy ani żołnierzy na pomoc Trịnh.Przeniósł także swoją stolicę do Phú Xuân, dzisiejszego Huế.Trịnh Tráng zastąpił swojego ojca Trịnh Tùnga po jego śmierci w 1623 r. Tráng nakazał Nguyễn Phúc Nguyênowi podporządkować się jego władzy.Zamówienie zostało dwukrotnie odrzucone.W 1627 r. Trịnh Tráng wysłał 150 000 żołnierzy na południe w nieudanej kampanii wojskowej.Trịnh byli znacznie silniejsi, mieli większą populację, gospodarkę i armię, ale nie byli w stanie pokonać Nguyễn, który zbudował dwa kamienne mury obronne i zainwestował w portugalską artylerię.Wojna Trịnh – Nguyễn trwała od 1627 do 1672 roku. Armia Trịnh przeprowadziła co najmniej siedem ofensyw, z których żadna nie zdołała zdobyć Phú Xuân.Przez pewien czas, począwszy od 1651 roku, sami Nguyễn rozpoczęli ofensywę i atakowali części terytorium Trịnh.Jednak Trịnh pod nowym przywódcą Trịnh Tạc zmusił Nguyễn do wycofania się do 1655 r. Po ostatniej ofensywie w 1672 r. Trịnh Tạc zgodził się na rozejm z lordem Nguyễn Nguyễn Phúc Tần.Kraj został skutecznie podzielony na dwie części.Wojna Trịnh – Nguyễn dała europejskim kupcom możliwość wsparcia każdej strony bronią i technologią: Portugalczycy pomogli Nguyễn na południu, podczas gdy Holendrzy pomogli Trịnh na północy.Trịnh i Nguyễn utrzymywały względny pokój przez następne sto lat, podczas których obie strony dokonały znaczących osiągnięć.Trịnh utworzyli scentralizowane urzędy rządowe odpowiedzialne za budżet państwa i produkcję waluty, ujednolicili jednostki wagi w systemie dziesiętnym, założyli drukarnie, aby zmniejszyć potrzebę importowania materiałów drukowanych z Chin, otworzyli akademię wojskową i opracowali podręczniki historyczne.W międzyczasie panowie Nguyễn kontynuowali ekspansję na południe, podbijając pozostałą ziemię Cham.Osadnicy Việt przybyli również na słabo zaludniony obszar znany jako „Water Chenla”, który był dolną częścią Delty Mekongu w dawnym Imperium Khmerów .Od połowy XVII do połowy XVIII wieku, gdy dawne Imperium Khmerów zostało osłabione przez konflikty wewnętrzne i najazdy syjamskie , lordowie Nguyễn używali różnych środków, małżeństw politycznych, nacisków dyplomatycznych, przysług politycznych i wojskowych, aby zdobyć obszar wokół obecnego -dzień Sajgon i delta Mekongu.Armia Nguyễn czasami starła się również z armią syjamską, aby zdobyć wpływy na dawne imperium Khmerów.