Bunt Lê Văn Khôi był ważnym buntem w XIX-wiecznym Wietnamie, podczas którego południowowietnamscy katolicy, francuscy misjonarze katoliccy i chińscy osadnicy pod przywództwem Lê Văn Khôi sprzeciwiali się cesarskim rządom cesarza Minh Mạng.Gdy Minh Mạng zebrał armię, aby stłumić bunt, Lê Văn Khôi ufortyfikował się w fortecy Sajgon i poprosił o pomoc Syjamczyków.Rama III, król Syjamu, przyjął ofertę i wysłał wojska do ataku na wietnamskie prowincje Ha-tien i An-giang oraz wietnamskie siły cesarskie w Laosie i Kambodży .Te siły syjamskie i wietnamskie zostały odparte latem 1834 roku przez generała Truong Minh Gianga.Stłumienie buntu i ofensywy syjamskiej zajęło Minh Mạngowi trzy lata. Klęska buntu miała katastrofalny wpływ na wspólnoty chrześcijańskie w Wietnamie.Nastąpiły nowe fale prześladowań chrześcijan i żądano odnalezienia i stracenia pozostałych misjonarzy.