Wojna antyfrancuskiego ruchu oporu toczyła się pomiędzy Francją a Việt Minh (Demokratyczna Republika Wietnamu) i ich sojusznikami od 19 grudnia 1946 do 20 lipca ^[1954.] Việt Minh dowodzili Võ Nguyên Giáp i Hồ Chí Minh.^[204] Większość walk toczyła się w Tonkin w północnym Wietnamie, chociaż konflikt ogarnął cały kraj i rozprzestrzenił się na sąsiednie protektoraty Laosu i Kambodży, francuskich Indochin.Pierwsze kilka lat wojny obejmowało powstanie wiejskie na niskim szczeblu przeciwko Francuzom.Do 1949 roku konflikt przekształcił się w konwencjonalną wojnę pomiędzy dwiema armiami wyposażonymi w nowoczesną broń, przy czym Francuzi zostali zaopatrzeni przez Stany Zjednoczone , a Việt Minh przez Związek Radziecki i nowo komunistyczne Chiny .^[205] Siły Unii Francuskiej obejmowały wojska kolonialne z imperium – mieszkańców Afryki Północnej;Mniejszości etniczne Laosu, Kambodży i Wietnamu;Afrykanie Subsaharyjscy – oraz zawodowi żołnierze francuscy, ochotnicy europejscy i jednostki Legii Cudzoziemskiej.We Francji lewacy nazywali ją „brudną wojną” (la sale guerre).^[206]Francuska strategia nakłaniania Việt Minh do ataku na dobrze bronione bazy w odległych obszarach, na końcu ich szlaków logistycznych, została sprawdzona podczas bitwy pod Nà Sản.Francuskie wysiłki były utrudnione przez ograniczoną przydatność czołgów w zalesionym środowisku, brak silnych sił powietrznych i zależność od żołnierzy z francuskich kolonii.Việt Minh zastosował nowatorską i skuteczną taktykę, w tym bezpośredni ogień artyleryjski, zasadzki na konwoje i broń przeciwlotniczą, aby utrudnić zaopatrzenie lądowe i powietrzne, a także strategię opartą na rekrutacji sporej regularnej armii, ułatwionej przez duże wsparcie społeczne.Korzystali z doktryny i instrukcji wojny partyzanckiej opracowanych w Chinach oraz sprzętu wojennego dostarczonego przez Związek Radziecki.Ta kombinacja okazała się śmiertelna dla baz francuskich, a jej kulminacją była zdecydowana porażka Francji w bitwie pod Dien Bien Phu.^[207]Obie strony dopuściły się w czasie konfliktu zbrodni wojennych, w tym zabójstw ludności cywilnej (np. Masakra w Mỹ Trạch dokonanej przez wojska francuskie), gwałtów i tortur.^[208] Na Międzynarodowej Konferencji Genewskiej w dniu 21 lipca 1954 r. nowy socjalistyczny rząd francuski i Việt Minh zawarły porozumienie, które dało Việt Minhowi kontrolę nad Wietnamem Północnym powyżej 17 równoleżnika, porozumienie które zostało odrzucone przez Państwo Wietnam i Stany Zjednoczone.Rok później Bảo Đại został obalony przez swojego premiera Ngô Đình Diệm, tworząc Republikę Wietnamu (Wietnam Południowy).Wkrótce wybuchło powstanie, wspierane przez komunistyczną północ, przeciwko antykomunistycznemu rządowi Diem.Konflikt ten, znany jako wojna w Wietnamie , obejmował dużą interwencję wojskową Stanów Zjednoczonych w celu wsparcia Wietnamczyków Południowych.