Wojna Đại Việt – Lan Xang tocząca się w latach 1479–1484, znana również jako wojna Białego Słonia, ^[177] była konfliktem zbrojnym wywołanym inwazją wietnamskiego imperium Đại Việt na laotańskie królestwo Lan Xang .Inwazja wietnamska była kontynuacją ekspansji cesarza Lê Thánh Tônga, dzięki której Đại Việt podbił królestwo Champa w 1471 roku. Konflikt przerodził się w szerszą pożogę, w której uczestniczył lud Ai-Lao z Sip Song Chau Tai wraz z doliną rzeki Mekong Ludy Tai od królestwa Yuan w Lan Na, królestwa Lü Sip Song Pan Na (Sipsong Panna) do Muang wzdłuż górnej rzeki Irawaddy.^[178] Konflikt trwał ostatecznie około pięciu lat, narastając i zagrażając południowej granicy Yunnan i budząc obawy chińskiej prowincji Ming .^[179] Wczesna broń prochowa odegrała główną rolę w konflikcie, umożliwiając Đại Việtowi agresję.Wczesny sukces w wojnie pozwolił Đại Việt zdobyć stolicę Laosu Luang Prabang i zniszczyć miasto Xiang Khouang w Muang Phuan.Wojna zakończyła się strategicznym zwycięstwem Lan Xang, ponieważ przy pomocy Lan Na i Ming China udało im się zmusić Wietnamczyków do wycofania się.^[180] Ostatecznie wojna przyczyniła się do zacieśnienia powiązań politycznych i gospodarczych pomiędzy Lan Na, Lan Xang i Ming China.W szczególności ekspansja polityczna i gospodarcza Lanna doprowadziła do „złotego wieku” dla tego królestwa.