Przez większą część lat 80. trwał proces demokratyzacji nadzorowany przez króla Bhumibola i Prema Tinsulanondę.Obaj woleli zasady konstytucyjne i podjęli działania mające na celu położenie kresu brutalnym interwencjom wojskowym.W kwietniu 1981 r. klika młodszych oficerów armii, popularnie zwana „Młodymi Turkami”, przeprowadziła próbę zamachu stanu, przejmując kontrolę nad Bangkokiem.Rozwiązali Zgromadzenie Narodowe i obiecali radykalne zmiany społeczne.Jednak ich pozycja szybko się rozpadła, gdy Prem Tinsulanonda towarzyszył rodzinie królewskiej w drodze do Khoratu.Dzięki wsparciu króla Bhumibola dla Prema, jednostkom lojalistów pod dowództwem ulubionego pałacu, generała Arthita Kamlang-eka, udało się odbić stolicę w niemal bezkrwawym kontrataku.Ten epizod jeszcze bardziej podniósł prestiż monarchii, a także poprawił status Prema jako względnego umiarkowanego.Osiągnięto zatem kompromis.Powstanie dobiegło końca i większość byłych partyzantów studenckich wróciła do Bangkoku na mocy amnestii.W grudniu 1982 r. Naczelny Dowódca armii tajskiej przyjął flagę Komunistycznej Partii Tajlandii podczas szeroko nagłośnionej ceremonii, która odbyła się w Banbaku.Tutaj bojownicy komunistyczni i ich zwolennicy złożyli broń i przysięgali wierność rządowi.Prem ogłosił zakończenie walki zbrojnej.^[74] Armia wróciła do koszar i ogłoszono kolejną konstytucję, tworząc mianowany Senat, aby zrównoważyć powszechnie wybrane Zgromadzenie Narodowe.Prem był także beneficjentem przyspieszającej rewolucji gospodarczej, która ogarniała Azję Południowo-Wschodnią.Po recesji w połowie lat 70. XX w. nastąpił gwałtowny wzrost gospodarczy.Po raz pierwszy Tajlandia stała się znaczącą potęgą przemysłową, a towary przemysłowe, takie jak części komputerowe, tekstylia i obuwie, wyprzedziły ryż, gumę i cynę jako wiodący towar eksportowy Tajlandii.Wraz z zakończeniem wojen w Indochinach i powstaniem turystyka szybko się rozwinęła i stała się głównym źródłem dochodu.Liczba ludności miejskiej w dalszym ciągu szybko rosła, ale ogólny wzrost liczby ludności zaczął spadać, co doprowadziło do wzrostu poziomu życia nawet na obszarach wiejskich, chociaż Izaanie nadal pozostawali w tyle.Chociaż Tajlandia nie rozwijała się tak szybko, jak „cztery azjatyckie tygrysy” (tj. Tajwan , Korea Południowa , Hongkong i Singapur ), osiągnęła trwały wzrost, osiągając szacunkowo 7100 dolarów PKB na mieszkańca (PPP) do 1990 r., czyli około dwukrotnie więcej niż średnia z 1980 r. .^[75]Prem sprawował swój urząd przez osiem lat, przetrwał kolejny zamach stanu w 1985 r. i dwa kolejne wybory parlamentarne w 1983 i 1986 r. i osobiście pozostał popularny, ale odrodzenie polityki demokratycznej doprowadziło do zapotrzebowania na przywódcę bardziej odważnego.W 1988 r. nowe wybory wyniosły do ​​władzy byłego generała Chatichai Choonhavan.Prem odrzucił zaproszenie głównych partii politycznych na trzecią kadencję premiera.