Wojna francusko-hiszpańska (1635–1659) toczyła się między Francją a Hiszpanią z udziałem zmieniającej się listy sojuszników w czasie wojny.Pierwsza faza, która rozpoczęła się w maju 1635 r. i zakończyła pokojem westfalskim z 1648 r., jest uważana za powiązany konfliktwojny trzydziestoletniej .Druga faza trwała do 1659 roku, kiedy Francja i Hiszpania zgodziły się na warunki pokoju w traktacie pirenejskim.Główne obszary konfliktu obejmowały północne Włochy, hiszpańską Holandię i niemiecką Nadrenię.Ponadto Francja wspierała bunty przeciwko hiszpańskim rządom w Portugalii (1640–1668), Katalonii (1640–1653) i Neapolu (1647), podczas gdy od 1647 do 1653 Hiszpania wspierała francuskich rebeliantów w wojnie domowej znanej jako Fronda .Obaj wspierali także przeciwne strony w wojnie domowej w Piemoncie w latach 1639-1642.Francja unikała bezpośredniego udziału w wojnie trzydziestoletniej aż do maja 1635 roku, kiedy to wypowiedziała wojnę Hiszpanii i Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, przystępując do konfliktu jako sojusznik Republiki Holenderskiej i Szwecji.Po Westfalii w 1648 r. wojna między Hiszpanią a Francją trwała nadal, a żadna ze stron nie była w stanie odnieść decydującego zwycięstwa.Pomimo niewielkich zdobyczy Francji we Flandrii i wzdłuż północno-wschodniego krańca Pirenejów, do 1658 roku obie strony były wyczerpane finansowo i zawarły pokój w listopadzie 1659 roku.Francuskie zdobycze terytorialne były stosunkowo niewielkie, ale znacznie wzmocniły jego granice na północy i południu, podczas gdy Ludwik XIV we Francji poślubił Marię Teresę z Hiszpanii, najstarszą córkę Filipa IV z Hiszpanii.Chociaż Hiszpania zachowała rozległe globalne imperium do początku XIX wieku, traktat pirenejski był tradycyjnie postrzegany jako koniec jej statusu dominującego państwa europejskiego i początek powstania Francji w XVII wieku.