Szybki rozwój Singapuru uwydatnił nieefektywność zarządzania osadami w Cieśninie podrządami Indii Brytyjskich , charakteryzującą się biurokracją i brakiem wrażliwości na kwestie lokalne.W rezultacie kupcy z Singapuru opowiadali się za tym, aby region stał się bezpośrednią kolonią brytyjską.W odpowiedzi rząd brytyjski wyznaczył Osady w Cieśninie w dniu 1 kwietnia 1867 r. jako kolonię koronną, umożliwiając jej otrzymywanie dyrektyw bezpośrednio z Urzędu Kolonialnego.W ramach tego nowego statusu osady w Cieśninie były nadzorowane przez gubernatora Singapuru, wspomaganego przez rady wykonawcze i ustawodawcze.Z biegiem czasu w radach tych zaczęło gromadzić się więcej przedstawicieli lokalnych, mimo że nie byli oni wybierani.