Wojny wahabickie (1811–1818) rozpoczęły się, gdy sułtan osmański Mahmud II nakazał Muhammadowi Alemu zEgiptu zaatakować państwo wahabickie.Zmodernizowane siły zbrojne Muhammada Alego stawiały czoła wahabitom, co doprowadziło do poważnych konfliktów.^[20] Kluczowe wydarzenia w konflikcie obejmowały zdobycie Yanbu w 1811 r., bitwę pod Al-Safra w 1812 r. oraz zdobycie Medyny i Mekki przez siły osmańskie w latach 1812–1813. Pomimo traktatu pokojowego w 1815 r. wojna została wznowiona w 1816 r. Wyprawa Najd (1818) prowadzona przez Ibrahima Paszy doprowadziła do oblężenia Diriyah i ostatecznego zniszczenia państwa wahabickiego.^[21] Po wojnie wybitni przywódcy Arabii Saudyjskiej i wahabickiej zostali straceni lub wygnani przez Turków, co odzwierciedlało ich głęboką niechęć do ruchu wahabickiego.Następnie Ibrahim Pasza podbił dodatkowe terytoria, a Imperium Brytyjskie wspierało te wysiłki mające na celu zabezpieczenie interesów handlowych.^[22] Stłumienie ruchu wahabickiego nie zakończyło się całkowitym sukcesem, co doprowadziło do powstania Drugiego Państwa Saudyjskiego w 1824 roku.