Po upadku Emiratu Diriyah w 1818 r. Mishari bin Saud, brat ostatniego władcy Abdullaha ibn Sauda, ​​początkowo próbował odzyskać władzę, ale został schwytany i zabity przezEgipcjan .W 1824 r. Turki ibn Abdullah ibn Muhammad, wnuk pierwszego saudyjskiego imama Muhammada ibn Sauda, ​​skutecznie wypędził siły egipskie z Riyadu, zakładając drugą dynastię saudyjską.Jest także przodkiem współczesnych królów Arabii Saudyjskiej.Turki założył swoją stolicę w Riyadzie, przy wsparciu krewnych, którzy uciekli z niewoli egipskiej, w tym jego syna Faisala ibn Turki Al Sauda.Turki został zamordowany w 1834 r. przez dalekiego kuzyna Mishariego bin Abdula Rahmana, a jego następcą został jego syn Faisal, który stał się znaczącym władcą.Jednak Faisal stanął w obliczu kolejnej inwazji egipskiej i został pokonany i schwytany w 1838 roku.Khalid bin Saud, inny krewny dynastii saudyjskiej, został mianowany przez Egipcjan władcą Riyadu.W 1840 roku, kiedy Egipt wycofał swoje siły z powodu konfliktów zewnętrznych, brak lokalnego wsparcia Khalida doprowadził do jego upadku.Abdullah bin Thunayan z oddziału Al Thunayan na krótko przejął władzę, ale Faisal, zwolniony w tym roku i wspomagany przez władców Al Rashid w Ha'il, odzyskał kontrolę nad Riyadem.Faisal przyjął zwierzchnictwo osmańskie w zamian za uznanie go za „władcę wszystkich Arabów”.^[23]Po śmierci Faisala w 1865 r. Państwo saudyjskie podupadło z powodu sporów o przywództwo między jego synami Abdullahem, Saudem, Abdulem Rahmanem i synami Sauda.Abdullah początkowo objął władzę w Riyadzie, ale stanął w obliczu wyzwań ze strony swojego brata Sauda, ​​co doprowadziło do przedłużającej się wojny domowej i naprzemiennej kontroli nad Riyadem.Muhammad bin Abdullah Al Rashid z Ha'il, wasal Saudyjczyków, wykorzystał konflikt, aby rozszerzyć swoje wpływy na Najd i ostatecznie wydalił ostatniego przywódcę saudyjskiego, Abdula Rahmana bin Faisala, po bitwie pod Mulaydą w 1891 r. ^{[24 ]]} Gdy Saudyjczycy udali się na wygnanie do Kuwejtu, ród Rashīd szukał przyjaznych stosunków z Imperium Osmańskim na północy.Sojusz ten stawał się coraz mniej opłacalny w XIX wieku, gdy Turcy stracili wpływy i legitymizację.