Okupacja radziecka po II wojnie światowej wzmocniła pozycję komunistów, którzy zdominowali lewicowy rząd koalicyjny powołany w marcu 1945 roku. Król Michał I został zmuszony do abdykacji i udał się na wygnanie.Rumunia została ogłoszona republiką ludową ^[90] i aż do późnych lat pięćdziesiątych pozostawała pod militarną i gospodarczą kontrolą Związku Radzieckiego .W tym okresie zasoby Rumunii zostały wyczerpane na mocy porozumień „SowRom”;utworzono mieszane kompanie radziecko-rumuńskie, aby zamaskować grabież Rumunii przez Związek Radziecki.^[91] Przywódcą Rumunii od 1948 r. do swojej śmierci w 1965 r. był Gheorghe Gheorghiu-Dej, pierwszy sekretarz Rumuńskiej Partii Robotniczej.Reżim komunistyczny został sformalizowany konstytucją z 13 kwietnia 1948 r. 11 czerwca 1948 r. znacjonalizowano wszystkie banki i duże przedsiębiorstwa.To zapoczątkowało proces Rumuńskiej Partii Komunistycznej mający na celu kolektywizację zasobów kraju, w tym rolnictwa.Po wynegocjowanym wycofaniu wojsk radzieckich Rumunia pod nowym przywództwem Nicolae Ceauşescu zaczęła prowadzić niezależną politykę, łącznie z potępieniem kierowanej przez Sowietów inwazji na Czechosłowację w 1968 r. – Rumunia była jedynym krajem Układu Warszawskiego, który nie wziął udziału w inwazji – kontynuacja stosunków dyplomatycznych z Izraelem po wojnie sześciodniowej 1967 r. (znowu jedyne państwo Układu Warszawskiego, które to uczyniło) oraz nawiązanie stosunków gospodarczych (1963) i dyplomatycznych (1967) z Niemcami Zachodnimi.^[92] Bliskie związki Rumunii z krajami arabskimi i Organizacją Wyzwolenia Palestyny ​​(OWP) pozwoliły odegrać kluczową rolę w procesach pokojowych Izrael-Egipt i Izrael-OWP poprzez pośredniczenie w wizycie egipskiego prezydenta Sadata w Izraelu.^[93]W latach 1977–1981 zadłużenie zagraniczne Rumunii gwałtownie wzrosło z 3 do 10 miliardów dolarów ^[94] , a wpływy międzynarodowych organizacji finansowych, takich jak MFW i Bank Światowy, wzrosły, co jest sprzeczne z autarchiczną polityką Ceauşescu.Ceauşescu ostatecznie zainicjował projekt pełnej spłaty zadłużenia zagranicznego;aby to osiągnąć, narzucił politykę oszczędnościową, która zubożyła Rumunów i wyczerpała gospodarkę kraju.Projekt ukończono w 1989 roku, na krótko przed jego obaleniem.