Konstytucja Indii, kluczowy dokument w historii narodu, została przyjęta przez Zgromadzenie Konstytucyjne 26 listopada 1949 r. i weszła w życie 26 stycznia 1950 r. ^[19] Konstytucja ta oznaczała znaczące przejście od ustawy o rządzie Indii z 1935 r. do nowych ram zarządzania, przekształcającDominium Indii w Republikę Indii.Jednym z kluczowych kroków w tym przejściu było uchylenie poprzednich ustaw brytyjskiego parlamentu , zapewniających Indiom konstytucyjną niezależność, zwaną autochtonią konstytucyjną.^[20]Konstytucja Indii ustanowiła kraj jako suwerenną, socjalistyczną, świecką ^[21] i demokratyczną republikę.Obiecywał swoim obywatelom sprawiedliwość, równość i wolność, a także miał na celu budowanie między nimi poczucia braterstwa.^[22] Godne uwagi cechy Konstytucji obejmowały wprowadzenie powszechnego prawa wyborczego, umożliwiającego głosowanie wszystkim dorosłym.Ustanowiła także system parlamentarny w stylu westminsterskim zarówno na szczeblu federalnym, jak i stanowym oraz ustanowiła niezależne sądownictwo.^[23] Nakazał zarezerwowanie kwot lub miejsc dla „obywateli zacofanych społecznie i edukacyjnie” w edukacji, zatrudnieniu, organach politycznych i awansach.^[24] Od czasu uchwalenia Konstytucja Indii przeszła ponad 100 poprawek, odzwierciedlających zmieniające się potrzeby i wyzwania stojące przed narodem.^[25]