Syjamska inwazja na Kedah w 1821 r. była znaczącą operacją wojskową rozpoczętą przez Królestwo Syjamu przeciwko Sułtanatowi Kedah, położonemu na dzisiejszym północnym Półwyspie Malezyjskim.Historycznie rzecz biorąc, Kedah znajdowało się pod wpływami syjamskimi, zwłaszcza w okresie Ayutthaya.Jednak po upadku Ayutthayi w 1767 roku sytuacja uległa tymczasowej zmianie.Dynamika uległa ponownej zmianie, gdy w 1786 roku Brytyjczycy wydzierżawili wyspę Penang od sułtana Kedah w zamian za wsparcie militarne.W 1820 r. napięcie wzrosło, gdy raporty sugerowały, że sułtan Kedah zawiera sojusz z Birmańczykami przeciwko Syjamowi.To skłoniło króla Syjamu Rama II do zarządzenia inwazji na Kedah w 1821 roku.Kampania syjamska przeciwko Kedah została strategicznie przeprowadzona.Początkowo niepewni co do prawdziwych zamiarów Kedaha, Syjamczycy zgromadzili znaczną flotę pod dowództwem Phraya Nakhon Noi, ukrywając swoje prawdziwe zamiary, udając atak na inne lokalizacje.Kiedy dotarli do Alor Setar, siły Kedahan, nieświadome zbliżającej się inwazji, zostały zaskoczone.Szybki i zdecydowany atak doprowadził do schwytania kluczowych osobistości Kedahanu, podczas gdy sułtanowi udało się uciec do kontrolowanego przez Brytyjczyków Penangu.W następstwie Syjam narzucił bezpośrednie rządy nad Kedah, mianując personel syjamski na kluczowe stanowiska i skutecznie kończąc na pewien czas istnienie sułtanatu.Konsekwencje inwazji miały szersze implikacje geopolityczne.Brytyjczycy zaniepokojeni obecnością Syjamów tak blisko ich terytoriów podjęli negocjacje dyplomatyczne, które doprowadziły do ​​podpisania traktatu z Burney w 1826 r. Traktat ten uznawał wpływy Syjamu na Kedah, ale także ustalał pewne warunki zapewniające brytyjskie interesy.Pomimo traktatu w Kedah utrzymywał się opór przeciwko rządom syjamskim.Dopiero po śmierci Chao Phraya Nakhon Noi w 1838 r. przywrócono rządy Malajów, a sułtan Ahmad Tajuddin ostatecznie odzyskał tron ​​w 1842 r., aczkolwiek pod nadzorem Syjamu.