Termin „Malaje Brytyjskie” luźno opisuje zbiór stanów na Półwyspie Malajskim i na wyspie Singapur , które od końca XVIII do połowy XX wieku znalazły się pod brytyjską hegemonią lub kontrolą.W przeciwieństwie do terminu „Indie Brytyjskie ”, który wyklucza indyjskie stany książęce, Malaje Brytyjskie są często używane w odniesieniu do Sfederowanych i Niesfederowanych Państw Malajskich, które były brytyjskimi protektoratami z własnymi lokalnymi władcami, a także do Osad w Cieśninie, które były pod zwierzchnictwem i bezpośrednimi rządami Korony Brytyjskiej, po okresie kontroli Kompanii Wschodnioindyjskiej.Przed utworzeniem Unii Malajskiej w 1946 r. terytoria nie były objęte jedną zjednoczoną administracją, z wyjątkiem okresu bezpośrednio powojennego, kiedy brytyjski oficer wojskowy został tymczasowym administratorem Malajów.Zamiast tego Malaje Brytyjskie obejmowały Osady w Cieśninie, Sfederowane Stany Malajskie i Niesfederowane Stany Malajskie.Pod hegemonią brytyjską Malaje były jednym z najbardziej dochodowych terytoriów Cesarstwa, będąc największym na świecie producentem cyny, a później kauczuku.Podczas drugiej wojny światowejJaponia rządziła częścią Malajów jako pojedyncza jednostka z Singapuru.^[78] Unia Malajska była niepopularna i w 1948 została rozwiązana i zastąpiona Federacją Malajów, która uzyskała pełną niepodległość 31 sierpnia 1957. 16 września 1963 federacja wraz z Borneo Północnym (Sabah), Sarawakiem i Singapurem , utworzyły większą federację Malezji.^[79]