Traktat anglo-syjamski z 1909 r., podpisany między Wielką Brytanią a Królestwem Syjamu , ustanowił nowoczesną granicę Malezji z Tajlandią.Tajlandia zachowała kontrolę nad obszarami takimi jak Pattani, Narathiwat i Yala, ale przekazała suwerenność nad Kedah, Kelantan, Perlis i Terengganu Brytyjczykom, którzy później stali się częścią Niesfederowanych Stanów Malajskich.Historycznie rzecz biorąc, monarchowie Syjamu, poczynając od Ramy I, pracowali strategicznie, aby utrzymać niepodległość narodu, często w drodze traktatów i koncesji z obcymi mocarstwami.Znaczące traktaty, takie jak Traktat z Burney i Traktat z Bowring, zaznaczyły interakcje Syjamu z Brytyjczykami, zapewniając przywileje handlowe i potwierdzając prawa terytorialne, a wszystko to podczas gdy modernizujący się władcy, tacy jak Chulalongkorn, przeprowadzali reformy mające na celu centralizację i modernizację narodu.