Po pierwszych mieszkańcach Laosu – Australo-Melanezyjczykach – poszli członkowie rodziny języków austroazjatyckich.Te najwcześniejsze społeczeństwa przyczyniły się do powstania puli genów przodków wyżynnych grup etnicznych Laosu, znanych pod wspólną nazwą „Lao Theung”, przy czym największymi grupami etnicznymi są Khamu w północnym Laosie oraz Brao i Katang na południu.^[1]Techniki uprawy mokrego ryżu i prosa zostały wprowadzone z doliny rzeki Jangcy w południowych Chinach około 2000 lat p.n.e.Polowanie i zbieractwo pozostały ważnym aspektem zaopatrzenia w żywność;szczególnie na zalesionych i górskich obszarach śródlądowych.^[2] Najwcześniejsza znana produkcja miedzi i brązu w Azji Południowo-Wschodniej została potwierdzona w miejscu Ban Chiang we współczesnej północno-wschodniej Tajlandii oraz w kulturze Phung Nguyen w północnym Wietnamie od około 2000 roku p.n.e.^[3]Od VIII wieku p.n.e. aż do II wieku n.e. na płaskowyżu Xieng Khouang, wokół megalitycznego miejsca zwanego Równiną Dzbanów, pojawiło się śródlądowe społeczeństwo handlowe.Słoje to kamienne sarkofagi, pochodzące z wczesnej epoki żelaza (500 p.n.e. do 800 n.e.) i zawierające dowody szczątków ludzkich, przedmiotów pochówku i ceramiki.Niektóre witryny zawierają ponad 250 pojedynczych słoików.Najwyższe słoiki mają ponad 3 m (9,8 stopy) wysokości.Niewiele wiadomo o kulturze, która produkowała i używała słoików.Słoje i istnienie w regionie rud żelaza sugerują, że twórcy miejsca zajmowali się dochodowym handlem lądowym.^[4]