Rozwój tożsamości narodowej Laosu zyskał na znaczeniu w 1938 r. wraz z dojściem do władzy ultranacjonalistycznego premiera Phibunsongkhrama w Bangkoku.Phibunsongkhram zmienił nazwę Syjamu na Tajlandię , co było częścią większego ruchu politycznego mającego na celu zjednoczenie wszystkich ludów Tai pod władzą środkowego Thai w Bangkoku.Francuzi z niepokojem patrzyli na ten rozwój wydarzeń, ale wydarzenia w Europie i II wojna światowa odwróciły uwagę rządu Vichy.Pomimo podpisanego w czerwcu 1940 roku traktatu o nieagresji, Tajlandia wykorzystała stanowisko Francji i zainicjowała wojnę francusko-tajską.Wojna zakończyła się niekorzystnie dla interesów Laosu traktatem tokijskim i utratą transmekongskich terytoriów Xainyaburi i części Champasak.Rezultatem była nieufność Laosu do Francuzów i pierwszy jawnie narodowy ruch kulturalny w Laosie, który znajdował się w dziwnej sytuacji, mając ograniczone wsparcie francuskie.Charles Rochet, francuski dyrektor edukacji publicznej w Vientiane, oraz laotańscy intelektualiści pod przewodnictwem Nyuy Aphai i Katay Don Sasorith zapoczątkowali Ruch Odnowy Narodowej.Jednak szersze skutki II wojny światowej nie miały większego wpływu na Laos aż do lutego 1945 roku, kiedy oddziałJapońskiej Armii Cesarskiej wkroczył do Xieng Khouang.Japończycy uprzedzili, że administracja Vichy we francuskich Indochinach pod dowództwem admirała Decoux zostanie zastąpiona przez przedstawiciela Wolnych Francuzów lojalnego wobec Charlesa DeGaulle'a i zainicjowali operację Meigo („jasny księżyc”).Japończykom udało się internować Francuzów mieszkających w Wietnamie i Kambodży.Francuska kontrola w Laosie została odsunięta na bok.