Wojna arabsko-izraelska 1948 r., znana również jako pierwsza wojna arabsko-izraelska, była znaczącym i przemieniającym konfliktem na Bliskim Wschodzie, wyznaczającym drugi i ostatni etap wojny palestyńskiej 1948 r.Wojna oficjalnie rozpoczęła się wraz z wygaśnięciem brytyjskiego mandatu dla Palestyny ​​o północy 14 maja 1948 r., zaledwie kilka godzin po izraelskiej Deklaracji Niepodległości.Następnego dnia koalicja państw arabskich, w tymEgiptu , Transjordanii, Syrii i sił ekspedycyjnych z Iraku wkroczyła na terytorium byłej brytyjskiej Palestyny ​​i zaangażowała się w konflikt zbrojny z Izraelem.^[182] Siły najeźdźców przejęły kontrolę nad obszarami arabskimi i natychmiast zaatakowały siły izraelskie i kilka osiedli żydowskich.^[183]Wojna ta była kulminacją przedłużających się napięć i konfliktów w regionie, które nasiliły się po przyjęciu Planu Podziału ONZ 29 listopada 1947 r. Plan miał na celu podzielenie terytorium na odrębne państwa arabskie i żydowskie oraz międzynarodowy reżim dla Jerozolimy i Betlejem.Okres między Deklaracją Balfoura w 1917 r. a końcem mandatu brytyjskiego w 1948 r. był świadkiem rosnącego niezadowolenia zarówno ze strony Arabów, jak i Żydów, co doprowadziło do powstania arabskiego w latach 1936–1939 i powstania żydowskiego w latach 1944–1947.Konflikt, toczący się głównie na terytorium byłego mandatu brytyjskiego, wraz z obszarami Półwyspu Synaj i południowego Libanu, charakteryzował się kilkoma okresami rozejmu w ciągu 10 miesięcy.^[184] W wyniku wojny Izrael rozszerzył swoją kontrolę poza propozycję ONZ dotyczącą państwa żydowskiego, zdobywając prawie 60% terytorium przeznaczonego dla państwa arabskiego.^[185] Dotyczyło to kluczowych obszarów, takich jak Jaffa, Lydda, Ramle, Górna Galilea, części Negewu i obszary wokół drogi Tel Awiw – Jerozolima.Izrael przejął także kontrolę nad Zachodnią Jerozolimą, Transjordania przejęła wschodnią Jerozolimę i Zachodni Brzeg, anektując je później, a Egipt kontrolował Strefę Gazy.Konferencja w Jerychu w grudniu 1948 r., w której uczestniczyli delegaci palestyńscy, wzywała do zjednoczenia Palestyny ​​i Transjordanii.^[186]Wojna doprowadziła do znaczących zmian demograficznych, w wyniku których około 700 000 Arabów palestyńskich uciekło lub zostało wypędzonych ze swoich domów na terenach, które stały się Izraelem, stając się uchodźcami i zaznaczając Nakbę („katastrofę”).^[187] W tym samym czasie do Izraela wyemigrowała podobna liczba Żydów, w tym 260 000 z sąsiednich państw arabskich.^[188] Wojna ta położyła podwaliny pod trwający konflikt izraelsko-palestyński i znacząco zmieniła krajobraz geopolityczny Bliskiego Wschodu.