Kontrola Imperium Partów nad Mezopotamią, kluczowym regionem starożytnego Bliskiego Wschodu, rozpoczęła się w połowie II wieku p.n.e. wraz z podbojami Mitrydatesa I z Partii.Okres ten oznaczał znaczącą zmianę w krajobrazie politycznym i kulturowym Mezopotamii, przejście od wpływów hellenistycznych do partyjskich.Mitrydatesowi I, panującemu w latach 171-138 p.n.e., przypisuje się rozszerzenie terytorium Partów na Mezopotamię.Zdobył Seleucję w 141 roku p.n.e., co było kluczowym momentem, który sygnalizował upadek potęgi Seleucydów i wzrost dominacji Partów w regionie.To zwycięstwo było czymś więcej niż sukcesem militarnym;reprezentował zmianę równowagi sił z Greków na Partów na Bliskim Wschodzie.Pod panowaniem Partów Mezopotamia stała się kluczowym regionem handlu i wymiany kulturalnej.Imperium Partów, znane ze swojej tolerancji i różnorodności kulturowej, pozwoliło na rozkwit różnych religii i kultur w swoich granicach.Mezopotamia, ze swoją bogatą historią i strategicznym położeniem, odegrała znaczącą rolę w tym tyglu kulturowym.W Mezopotamii pod panowaniem Partów doszło do fuzji elementów kultury greckiej i perskiej, widocznej w sztuce, architekturze i monetarstwie.Ta synteza kulturowa była świadectwem zdolności Imperium Partów do integrowania różnorodnych wpływów przy jednoczesnym zachowaniu swojej tożsamości.Na początku II wieku n.e. cesarz rzymski Trajan poprowadził inwazję na Partię, skutecznie podbijając Mezopotamię i przekształcając ją w rzymską prowincję cesarską.Jednak ta rzymska kontrola była krótkotrwała, ponieważ następca Trajana, Hadrian, wkrótce potem zwrócił Mezopotamię Partom.W tym okresie chrześcijaństwo zaczęło szerzyć się w Mezopotamii, docierając do tego regionu w I wieku n.e.W szczególności rzymska Syria wyłoniła się jako centralny punkt chrześcijaństwa obrządku wschodniego i syryjskiej tradycji literackiej, co wskazuje na znaczącą zmianę w krajobrazie religijnym tego obszaru.W międzyczasie tradycyjne sumeryjsko-akadyjskie praktyki religijne zaczęły zanikać, wyznaczając koniec pewnej epoki.Starożytny system pisma klinowego również zanikł.Pomimo tych zmian kulturowych asyryjski bóg narodowy Aszur nadal był czczony w swoim rodzinnym mieście, a poświęcone mu świątynie dopiero w IV wieku n.e.^[45] Sugeruje to ciągły szacunek dla niektórych aspektów starożytnych tradycji religijnych regionu w obliczu powstawania nowszych systemów wierzeń.