Mahmoud Ahmadineżad, wybrany na prezydenta Iranu w 2005 r. i ponownie wybrany w 2009 r., był znany ze swojej konserwatywnej, populistycznej postawy.Obiecał walkę z korupcją, orędownictwo na rzecz biednych i wzmocnienie bezpieczeństwa narodowego.W wyborach w 2005 r. znacząco pokonał byłego prezydenta Rafsanjaniego, co przypisywano jego obietnicom gospodarczym i niższej frekwencji w głosowaniu na reformatorów.To zwycięstwo umocniło konserwatywną kontrolę nad irańskim rządem.^[126]Prezydentura Ahmadineżada naznaczona była kontrowersjami, w tym jego głośnym sprzeciwem wobec polityki amerykańskiej i kontrowersyjnymi uwagami na temat Izraela .^[127] Jego politykę gospodarczą, taką jak udzielanie tanich pożyczek i dotacji, obwiniano za wysokie bezrobocie i inflację.^[128] Jego reelekcja w 2009 r. spotkała się z poważnymi sporami, wywołując duże protesty opisane jako największe wewnętrzne wyzwanie dla przywództwa Iranu od trzech dekad.^[129] Pomimo zarzutów o nieprawidłowości w głosowaniu i trwających protestów, Najwyższy Przywódca Ali Chamenei poparł zwycięstwo Ahmadineżada, ^[130] podczas gdy obwiniano zagraniczne mocarstwa za podżeganie do niepokojów.^[131]Pojawił się rozłam między Ahmadineżadem a Chamenei, skupiony wokół doradcy Ahmadineżada, Esfandiara Rahima Mashaei, oskarżanego o kierowanie „odbiegającym od normy nurtem” przeciwko większemu zaangażowaniu duchownych w politykę.^[132] Polityka zagraniczna Ahmadineżada utrzymywała silne powiązania z Syrią i Hezbollahem oraz rozwinęła nowe stosunki z Irakiem i Wenezuelą.Duże zainteresowanie wzbudziły jego bezpośrednie kontakty ze światowymi przywódcami, w tym list do George'a W. Busha i uwagi na temat braku homoseksualistów w Iranie.Pod rządami Ahmadineżada irański program nuklearny wywołał międzynarodową kontrolę i oskarżenia o nieprzestrzeganie Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej.Pomimo nalegania Iranu na pokojowe zamiary, MAEA i społeczność międzynarodowa wyraziły obawy, a Iran zgodził się na bardziej rygorystyczne inspekcje w 2013 r. ^[133] Podczas jego kadencji zamordowano kilku irańskich naukowców zajmujących się energią jądrową.^[134]Z ekonomicznego punktu widzenia politykę Ahmadineżada początkowo wspierały wysokie dochody z ropy, które spadły wraz z kryzysem finansowym w 2008 roku.^[128] W 2006 r. irańscy ekonomiści skrytykowali jego interwencje gospodarcze, a jego decyzja o rozwiązaniu Organizacji Zarządzania i Planowania Iranu w 2007 r. była postrzegana jako krok w kierunku wdrożenia bardziej populistycznej polityki.Według doniesień prawa człowieka pod rządami Ahmadineżada uległy pogorszeniu, wraz ze wzrostem liczby egzekucji i ataków na wolności obywatelskie, w tym zasady ubioru i ograniczenia dotyczące posiadania psów.^[135] Kontrowersyjne propozycje, takie jak promowanie poligamii i opodatkowanie Mahriyeha, nie doszły do ​​skutku.^[136] Protesty wyborcze w 2009 r. doprowadziły do ​​powszechnych aresztowań i zgonów, ale sondaż z września 2009 r. wykazał wysoki poziom zadowolenia Irańczyków z reżimu.^[137]