Imperium Achemenidów , założone przez Cyrusa Wielkiego w 550 roku p.n.e., miało swoją siedzibę na terenie dzisiejszego Iranu i stało się największym imperium swoich czasów, zajmującym powierzchnię 5,5 miliona kilometrów kwadratowych.Rozciągał się od Bałkanów iEgiptu na zachodzie, przez Azję Zachodnią, Azję Środkową i do Doliny Indusu w Azji Południowej.^[17]Pochodzący z Persji w południowo-zachodnim Iranie, około VII wieku p.n.e., Persowie pod wodzą ^[Cyrusa] obalili imperia Medyjskie, Lidyjskie i Neobabilońskie.Cyrus był znany ze swoich łagodnych rządów, które przyczyniły się do długowieczności imperium i otrzymał tytuł „Króla Królów” (shāhanshāh).Jego syn, Kambyzes II, podbił Egipt, ale zmarł w tajemniczych okolicznościach, co doprowadziło do dojścia do władzy Dariusza I po obaleniu Bardiji.Dariusz I wprowadził reformy administracyjne, zbudował rozległą infrastrukturę, taką jak drogi i kanały, oraz ujednolicił monetę.W inskrypcjach królewskich używano języka staroperskiego.Pod rządami Cyrusa i Dariusza imperium stało się dotychczas największe w historii, znane ze swojej tolerancji i szacunku dla innych kultur.^[19]Pod koniec VI wieku p.n.e. Dariusz rozszerzył imperium na Europę, podbijając regiony, w tym Trację, i czyniąc Macedonię państwem wasalnym około 512/511 roku p.n.e.^[20] Jednakże imperium stanęło w obliczu wyzwań w Grecji .Wojny grecko-perskie rozpoczęły się na początku V wieku p.n.e. po buncie w Milecie, wspieranym przez Ateny.Pomimo wczesnych sukcesów, w tym zdobycia Aten, Persowie zostali ostatecznie pokonani i wycofali się z Europy.^[21]Upadek imperium rozpoczął się od wewnętrznych konfliktów i nacisków zewnętrznych.Egipt uzyskał niepodległość w 404 roku p.n.e. po śmierci Dariusza II, ale został odzyskany w 343 roku p.n.e. przez Artakserksesa III.Imperium Achemenidów ostatecznie upadło pod panowaniem Aleksandra Wielkiego w 330 roku p.n.e., wyznaczając początek okresu hellenistycznego i powstanie Królestwa Ptolemeuszy i Imperium Seleucydów jako następców.W epoce nowożytnej Imperium Achemenidów jest uznawane za ustanowienie skutecznego modelu scentralizowanej, biurokratycznej administracji.System ten charakteryzował się polityką wielokulturowości, która obejmowała budowę złożonej infrastruktury, takiej jak systemy drogowe i zorganizowane usługi pocztowe.Cesarstwo promowało także używanie języków urzędowych na swoich rozległych terytoriach i rozwinęło rozbudowane służby cywilne, w tym dużą, profesjonalną armię.Postępy te wywarły wpływ, inspirując podobne style rządzenia w różnych kolejnych imperiach.^[22]