Reformy Macieja nie przetrwały burzliwych dziesięcioleci, które nastąpiły po jego śmierci w 1490 roku. Oligarchia kłótliwych magnatów przejęła kontrolę nad Węgrami.Nie chcąc kolejnego surowego króla, doprowadzili do wstąpienia na tron ​​Władysława II, króla Czech i syna Kazimierza IV Polski, właśnie ze względu na jego notoryczną słabość: był znany jako król Dobže lub Dobzse (co oznacza „wszystko w porządku” ), z jego zwyczaju przyjmowania bez pytania każdej petycji i każdego dokumentu, który mu przedstawiono.Władysław II zniósł także podatki, które wspierały armię najemników Macieja.W rezultacie armia króla rozproszyła się w chwili, gdy Turcy zagrażali Węgrom.Magnaci zlikwidowali także administrację Macieja i zantagonizowali pomniejszą szlachtę.Kiedy Władysław II zmarł w 1516 r., królem został jego dziesięcioletni syn Ludwik II, ale krajem rządziła rada królewska powołana przez sejm.Węgry znajdowały się pod rządami magnatów w stanie bliskim anarchii.Finanse króla były w rozsypce;pożyczał, aby pokryć wydatki domowe, mimo że stanowiły one około jednej trzeciej dochodu narodowego.Obrona kraju osłabła, gdy straż graniczna straciła wynagrodzenie, fortece popadły w ruinę, a inicjatywy mające na celu zwiększenie podatków w celu wzmocnienia obrony zostały stłumione.W sierpniu 1526 r. Turcy pod dowództwem Sulejmana pojawili się na południowych Węgrzech, a on poprowadził prawie 100 000 żołnierzy turecko-islamskich do serca Węgier.Armia węgierska, licząca około 26 000 żołnierzy, spotkała się z Turkami pod Mohaczem.Chociaż wojska węgierskie były dobrze wyposażone i dobrze wyszkolone, brakowało im dobrego dowódcy wojskowego, a posiłki z Chorwacji i Siedmiogrodu nie dotarły na czas.Zostali całkowicie pokonani, a nawet 20 000 zabitych na polu, podczas gdy sam Louis zginął, spadając z konia do bagna.Po śmierci Ludwika rywalizujące frakcje węgierskiej szlachty wybrały jednocześnie dwóch królów, Jana Zápolyę i Ferdynanda Habsburga.Turcy wykorzystali okazję, zdobywając miasto Buda, a następnie dokonując podziału kraju w 1541 roku.