Wiek XII był czasem konfliktów i brutalnych walk o władzę.Pod rządami Surjawarmana II (panującego w latach 1113–1150) królestwo zjednoczyło się wewnętrznie ^[31] , a imperium osiągnęło swój największy zasięg geograficzny, bezpośrednio lub pośrednio kontrolowając Indochiny, Zatokę Tajlandzką i duże obszary północnej morskiej Azji Południowo-Wschodniej.Surjawarman II zlecił budowę świątyni Angkor Wat, zbudowanej w okresie 37 lat, poświęconej bogu Wisznu.Uważa się, że pięć wież przedstawiających górę Meru jest najdoskonalszym wyrazem klasycznej architektury khmerskiej.Na wschodzie kampanie Surjawarmana II przeciwko Czampie i Dai Viet zakończyły się ^{[niepowodzeniem]} , chociaż splądrował on Widźaję w 1145 r. i obalił Jayę Indravarmana III.^[32] Khmerzy okupowali Widźaję do 1149 r., kiedy zostali wypędzeni przez Jayę Harivarmana I. ^[33] Jednak ekspansja terytorialna zakończyła się, gdy Surjawarman II zginął w bitwie podczas próby inwazji na Đại Việt.Po nim nastąpił okres przewrotów dynastycznych i inwazji Chamów, których kulminacją było splądrowanie Angkoru w 1177 r.