W 1840 r. Wietnamczycy obalili królową Kambodży Ang Mey;została aresztowana i deportowana do Wietnamu wraz z bliskimi i insygniami królewskimi.Zachęceni tym incydentem wielu kambodżańskich dworzan i ich zwolenników zbuntowało się przeciwko wietnamskim rządom.^[75] Rebelianci zwrócili się do Syjamu , który poparł innego pretendenta do tronu Kambodży, księcia Ang Duonga.Rama III odpowiedział i odesłał Ang Duonga z wygnania w Bangkoku wraz z wojskami syjamskimi, aby osadzić go na tronie.^[76]Wietnamczycy zostali zaatakowani zarówno przez wojska syjamskie, jak i rebeliantów z Kambodży.Co gorsza, w Cochinchinie doszło do kilku buntów.Główne siły Wietnamczyków pomaszerowały do ​​Cochinchiny, aby stłumić te bunty.Thiệu Trị, nowy koronowany cesarz wietnamski, postanowił szukać pokojowego rozwiązania.^[77] Trương Minh Giảng, generalny gubernator Trấn Tây (Kambodża), został wezwany z powrotem.Giảng został aresztowany, a później popełnił samobójstwo w więzieniu.^[78]Ang Duong zgodził się objąć Kambodżę wspólną ochroną syjamsko-wietnamską w 1846 r. Wietnamczycy zwolnili kambodżańskie tantiemy i zwrócili królewskie regalia.W tym samym czasie wojska wietnamskie wycofały się z Kambodży.Ostatecznie Wietnamczycy stracili kontrolę nad tym krajem, Kambodża uzyskała niepodległość od Wietnamu.Chociaż w Kambodży nadal przebywało kilka żołnierzy syjamskich, król Kambodży miał większą autonomię niż wcześniej.^[79]