Ludobójstwo w Kambodży było systematycznym prześladowaniem i zabijaniem obywateli Kambodży przez Czerwonych Khmerów pod przywództwem sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Kampuczy Pol Pota.Spowodowało to śmierć od 1,5 do 2 milionów ludzi w latach 1975–1979, co stanowi prawie jedną czwartą populacji Kambodży w 1975 r. (ok. 7,8 miliona).^[89] Masakry zakończyły się inwazją armii wietnamskiej w 1978 r. i obaleniem reżimu Czerwonych Khmerów.Do stycznia 1979 r. w wyniku polityki Czerwonych Khmerów zginęło od 1,5 do 2 milionów ludzi, w tym 200 000–300 000 chińskich Kambodżan, 90 000–500 000 Kambodżan Chamów (w większości muzułmanów) ^[90] i 20 000 Wietnamczyków z Kambodży.^[91] 20 000 osób przeszło przez Więzienie Bezpieczeństwa nr 21, jedno ze 196 więzień prowadzonych przez Czerwonych Khmerów, ^[92] i przeżyło tylko siedmiu dorosłych.^[93] Więźniów wywożono na Pola Śmierci, gdzie rozstrzeliwano ich (często kilofami, aby oszczędzić kul) ^[94] i grzebano w masowych grobach.Porwania i indoktrynacja dzieci były powszechne, a wiele z nich zostało przekonanych lub zmuszonych do popełnienia okrucieństw.^[95] Według stanu na 2009 r. Centrum Dokumentacji Kambodży sporządziło mapę 23 745 masowych grobów, w których znajduje się około 1,3 miliona podejrzanych ofiar egzekucji.Uważa się, że bezpośrednie egzekucje są przyczyną aż do 60% ofiar ludobójstwa ^[96] , a inne ofiary umierają z głodu, wycieńczenia lub chorób.Ludobójstwo spowodowało drugi odpływ uchodźców, z których wielu uciekło do sąsiedniej Tajlandii i, w mniejszym stopniu, do Wietnamu.^[97]W 2001 r. rząd Kambodży powołał Trybunał Czerwonych Khmerów, aby sądzić członków przywódców Czerwonych Khmerów odpowiedzialnych za ludobójstwo w Kambodży.Procesy rozpoczęły się w 2009 r., a w 2014 r. Nuon Chea i Khieu Samphan zostali skazani i otrzymali wyroki dożywocia za zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione podczas ludobójstwa.